Երեխաների դաստիարակությունը

   Մեկը քարոզչին հանդիմանեց, թե ճիշտ չէ մանուկներին կիրակնօրյա դպրոց ուղարկել և Սուրբ Գիրքն ուսուցանել, որ այդպիսի դաստիարակությամբ պետք չէ ներգործել դեռատի տարիքի երեխաների վրա, նրանց պետք է ազատ թողնել, որպեսզի իրենք գտնեն իրենց կյանքի ուղին: «Թող որ մեծանան, և երբ չափահաս դառնան, իրենք կընտրեն իրենց նախասիրած դավանանքը»,-ասաց նա:
   Մի քանի օր անց քարոզիչն այդ մարդուն իր պարտեզը հրավիրեց: Վերջինս ընդունեց հրավերը և եկավ: «Անկարելի է սրան պարտեզ կոչել»,-գոչեց նա: Պարտեզում ցաքուցրիվ, անկանոն աճել էին տեսակ-տեսակ խոտեր: «Ես ոչ մի ազդեցություն չեմ գործել, թողել եմ, որ աճեն ազատ ու պտուղ տան` որն ինչ կուզի»,-ասաց քարոզիչը:
Մի՞թե սա մարդու բնական պատկերը չէ: Եթե Փրկիչ չունենք, եթե մեր հոգիները խնամող չունենք, միայն անպետք պտուղ կարող ենք տալ, քանի որ չարն է մտած մեր սրտի խորքը և ոչ թե բարին: Եվ որքան մեծանանք ու հասակ առնենք, այնքան ավելի կարծրանալու են մեր սրտերը և չենք ցանկանալու ապաշխարել:

Բաց թողած ամենածանր մեղքը

   Քրիստոնյա քարոզչի մոտ եկավ մի երիտասարդ և իր սիրտը բացեց նրա առջև՝ մեկը մյուսի ետևից խոստովանելով մեղքերը: Տիրոջ ծառան համբերությամբ լսում էր: Երբ երիտասարդն ավարտեց, քարոզիչը սկսեց բացատրել Հիսուսի խաչելության իմաստը, հայտնելով, որ Աստծո Որդու արյունը մաքրում է բոլոր մեղքերը: Քարոզիչն ասեց նաև, որ Հիսուսի՝ Գողգոթայի խաչի թափած արյունը հեղվել է և երիտասարդի համար: Երիտասարդն այնպիսի հանցանք էր կատարել, որ չհավատաց, թե Աստված կարող է իրեն ներել:
   Քարոզիչը բացեց Ավետարանը. «Նրան հավատացողը չի դատապարտվիլ, իսկ չհավատացողն արդեն դատապարտված է. Որովհետեւ չհավատաց Աստուծո միածին Որդու անունին» (Հովհ. 3.18)։ Ապա ավելացրեց. «Բավական ծանր մեղքեր էիր խոստովանում քիչ առաջ: Բայց ամենածանր մեղքը բաց թողեցիր: Չես հավատում, որ Աստված քեզ փրկություն է առաջարկում: Աստված ստախոս չէ: Հավատա՛ Իր խոսքերին: Իր Որդու՝ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով Նա քեզ ներում է շնորհում»: Ապա ընթերցեց.
   «Որդուն հավատացողը հավիտենական կեանք ունի. Իսկ Որդուն չհնազանդողը կեանքը չի տեսնիլ, այլ Աստուծո բարկությունը մնում է նրա վրա»: Աստծո խոսքերը դիպան երիտասարդի սրտին…
   Ով որ հավատում է Աստծո Որդուն, վկայությունն ունի իր անձում. Ով որ չի հավատում Աստծուն, ստախոս է արել Նրան. Որովհետեւ չհավատաց այն վկայությանը, որ Աստված վկայեց իր Որդու մասին։ 1 Հովհ. 5.10

Աստվա՛ծ իմ, ինձ հեռուստացույցի վերածիր

   Տարրական դասարանների ուսուցչուհին մի անգամ հանձնարարում է աշակերտներին շարադրություն գրել. «Ինչ կցանկանայի Աստծուց» թեմայով: Երեկոյան, երբ նա ստուգում էր շարադրություններից մեկը, անչափ զայրանում է: Քիչ անց ներս է մտնում ամուսինն ու տեսնում, որ կինը լալիս է:
- Ի՞նչ է պատահել,- հարցնում է նա:
- Կարդա՛, – պատասխանում է ուսուցչուհին ու մեկնում տետրը:
Ամուսինը կարդում է.
   «Աստվա՛ծ իմ, այսօր Քեզանից հատուկ մի բան եմ խնդրում՝ վերածի՛ր ինձ հեռուստացույցի: Ես ցանկանում եմ գրավել նրա տեղը: Ուզում եմ ապրել այնպես, ինչպես հեռուստացույցը մեր տանը: Թող ես հատուկ տեղ ունենամ և ողջ ընտանիքիս հավաքեմ շուրջս, որպեսզի նրանք ինձ լսեն առանց ընդհատելու և հարցեր չտան, երբ խոսում եմ: Ցանկանում եմ ուշադրության կենտրոնում լինել: Ցանկանում եմ հորս ընկերակցել, նույնիսկ երբ նա հոգնած տուն է վերադառնում: Որպեսզի մայրս, ինձ անտեսելու փոխարեն, գա ինձ մոտ: Ուզում եմ, որ գոնե երբեմն ծնողներս ամեն բան մի կողմ թողնեն և մի փոքր ժամանակ ինձ հետ անցկացնեն: Աստվա՛ծ իմ, ես շատ բան չեմ խնդրում… Պարզապես ցանկանում եմ ապրել այնպես, ինչպես ցանկացած հեռուստացույց»:
- Սոսկալի է: Խե՜ղճ տղա, – բացականչում է ուսուցչուհու ամուսինը, – այս ի՞նչ տեսակ ծնողներ ունի…
Ուսուցչուհին` արցունքն աչքերին, պատասխանում է.
- Սա մեր որդու շարադրությունն է…

Դժոխքում կրոն չկա..

   Մի երիտասարդ ճամփորդում էր նավով: Երեք տարբեր առիթներով իր հետ խոսել էին ապաշխարության մասին: Թեպետև հակառակ ոչինչ չուներ Ավետարանի հանդեպ, սակայն մտքով բոլորովին չէր անցնում, թե նավի վրա էլ պիտի զբաղվի այդ խնդրով:
   Հազիվ էր նավը հեռացել ափից, երբ մի խումբ երիտասարդներ հոգևոր ծանոթ մի երգ երգեցին: Սա վեր էր ամեն ինչից. լցվեց համբերության բաժակը և նա հեռացավ տախտակամածից:
   Դեմ առ դեմ հանդիպելով նավաստիներից մեկին` զայրացած բացականչեց. «Չկա՞ մի տեղ, որ մարդ կարողանա հեռու փախչել կրոնից»: Նավաստին ծիծաղեց և ասաց. «Օ՛, այո՛, դժոխքում կրոն չկա»:
   Աստված Իր մեծ սիրով ու ողորմությամբ գործածեց այս պատասխանը, որպեսզի ճամփորդ երիտասարդին մտածելու տեղիք տա: Սուրբ Հոգին այդ մտածմունքը դուրս չհանեց նրա մտքից ու նրան տարավ Տեր Հիսուսին, և նա ապաշխարեց: Նավաստին էլ, իր հերթին, չէր կարողանում մոռանալ այն, ինչ ասաց այդ երիտասարդին: Այս միջադեպը նրան էլ ստիպեց խորհել իր վիճակի մասին, հավատաց և ընդունեց Տեր Հիսուսին` որպես իր անձի Փրկիչ, ու փրկվեց:

Կյանքս նվիրեցի... (Սա Քրիստոսի աղքատանալու մի փոքրիկ օրինակն է):

   Մարսել քաղաքը, որ Ֆրանսիայի հարավային մասում է կառուցված, շատ նշանավոր է իր գեղեցիկ պարտեզներով: Սակայն նախկինում այդպես չէր: Կար ժամանակ, որ Ֆրանսիայի այդ տարածաշրջանը անջուր էր, քանի որ այդտեղ ջրի աղբյուր չկար: 1837-1848 թվականներին տառապում էին ջրի սակավությունից:Դյուրանս գետը առատ ջուր ուներ, սակայն 97 մղոն հեռու էր քաղաքից: Մարսելում ապրում էր Կիզո անունով մի մարդ, որ գիշեր-ցերեկ աշխատում էր և մեծ խնայողությամբ դրամ էր կուտակում: Շարունակությունը տեսանյութում
Հատված՝ Տիմոթեոս Չորպաճեանի (Հրաշալի դեպքեր) գրքից

Մորս խրատը Տիրոջը գտնելու միջոց եղավ

   Մի քարոզիչ հետևյալը պատմեց. «Ուսանողական տարիներին, երբ ճամփորդում էի մորս հետ, վերջապես քաջություն ունեցա նրան ասելու.
-Մա՛յր, այլևս Աստվածաշունչ չեմ կարդալու: Շատ դժվար ու անհասկանալի բաներ կան նրա մեջ: Այնքան հակասություններ կան, որ չեմ կարող ըմբռնել:
   Մայրս ժըպտաց ու պատասխանեց.
-Որովհետև միանգամայն այլ կերպ ես կարդում:
-Ինչպե՞ս այլ կերպ: կարդում եմ բնագրից թարգմանվածը:
Մայրս ասաց.
-Հիշո՞ւմ ես, որ պատերազմի պատճառով հեռացել էիր տանից: Մոտ երկու տարի գրում էի քեզ տան անցուդարձի մասին: Նամակներիդ մեջ նշում էիր, որ շատ բաներ հասկանալի չեն. տանից հեռու գտնվելով` չէիր կարող հետևել տան անցուդարձին, քանզի ինչպես ինքդ էիր ասում, մեր կյանքը լրիվ փոխված էր: Աստվածաշունչն էլ մի նամակ է, կենդանի Աստծո նամակը` ուղղված քեզ: Եթե չես հասկանում, սխալը քո՛ մեջ է: Ուրեմն հեռու ես երկնային Հորից, որ չես հասկանում:
    Մորս խրատը Տիրոջը գտնելու միջոց եղավ»: