Թ. Չոբանյանի վկայությունը

   Ես Թեհմինե Չոբանյանն եմ, քսանինը տարեկան, Ավանի եկեղեցու անդամ: Տասներկու տարի հավատքի մեջ լինելով՝ ութ տարի իմ անհավատության պատճառով տառապել եմ մի հիվանդությունից, որի մասին բժիշկներն անգամ գաղափար չունեին: Դիմել եմ շատ մասնագետների, անցել եմ շատ հետազոտություններ, սակայն ամեն բան զուր էր:
   Շատ անգամներ վիճակս վատանում էր. կորցնում էի գիտակցությունս, չէի կարողանում հիշել նույնիսկ ամենամոտիկ մարդկանց: Ամբողջը դիտեք այստեղ
Նյութի աղբյուր՝ Բարի Լուր ամսաթերթ
Կարդում է՝ Սուսաննա Սարգսյանը

Իրական արժեքը կհասկանա միայն մասնագետը. (առակ):

Մի օր մի երիտասարդ տղա վարպետի մոտ է գնում և ասում.
-Ես ինձ այնքան անպետք և խեղճ եմ զգում, որ ապրելու ցանկություն չունեմ: Շուրջբոլորս ասում են, որ անհաջողակ եմ և հիմար: Խնդրո՜ւմ եմ օգնե՛ք ինձ: Ամբողջը դիտեք այստեղ
Կարդում է Արևիկ Դաբաղյանը

Ատում էի հորս, ուզում էի սպանել նրան:

Հիշում եմ մանկությունս, երբ հայրս քաղաքի ամենամոլի հարբեցողն էր: Նրան համարյա թե չեմ տեսել սթափ վիճակում: Դպրոցում ընկերներս ծիծաղում էին վրաս ու ծաղրում: Ծաղրում էին հորս, որ հիմարի պես պառկում էր փողոցի առվի մեջ: Նրանց կատակներն ինձ խորապես վիրավորում էին, բայց երբեք թույլ չէի տալիս, որ որևէ մեկն իմանար դա:
Ջոշ Մաք-Դաուելի վկայությունը: Դիտեք այստեղ

- Հրաշք է, - բացականչում է նա:

   Հանդիպում են անհավատն ու իմաստունը: Անհավատն իմաստունին փորձում է համոզել, որ Աստված չկա և անհեթեթություն է հավատալ, որ ինչ-որ մեկն է ստեղծել մեզ շրջապատող աշխարհը: Իմաստունը, չփորձելով առարկել, ասում է, որ կայցելի մի քանի օր անց: Մի քանի օր անց իմաստունն այցելում է անհավատին ու նրան մի գեղեցիկ նկար տանում: Անհավատն անչափ ուրախանում է, քանի որ երբեք այդքան կատարյալ գեղեցկություն չէր տեսել: Ամբողջը դիտեք այստեղ
Կարդում է Գոհար Հարությունյանը