Նյուտոնը արեգակնային համակարգի մի հրաշք մակետ էր պատրաստել: Եվ մի օր, երբ նա իր սենյակում հիանում էր դրանով, ներս է մտնում ընկերը.
– Ի՜նչ հրաշք, ո՞ւմ ձեռքի գործն է…
– Ոչ ոքի…- պատասխանում է Նյուտոնը:
– Ինչպե՞ս թե՝ ոչ ոքի, բա ինքն իրեն ո՞նց հայտնվեց…
Նյուտոնը պատասխանում է.
– Խնդիրն էլ հենց դա է. մարդը չի հավատում, որ արհեստական ինչ-որ մակետ կարող է հայտնվել ինքն իրեն…
Ապա երկինք նայի՛ր. երբ ես քեզ հարցնում եմ՝ «Ո՞ւմ ձեռքի գործն է այս հրաշք երկինքը, որտեղ ամեն բան վայրկյանի ու միլիմետրի ճշգրտությամբ հաշվարկված է», դու շատ հանգիստ պատասխանում ես՝ «Ոչ ոքի»: