Ո՛չ Աստծուն էր հավատում, ո՛չ Աստծո Խոսքին

   Ականավոր մի բժիշկ, որը հավատում ու ծառայում էր Աստծուն, այցելեց մի կնոջ: Այդ կինը հաշտ չեր Աստծո հետ. միշտ զբաղված էր իր անձնական գործերով: Կարևորն իր համար գործերն էին. ո՛չ Աստծուն էր հավատում, ո՛չ Աստծու Խոսքին, ո՛չ էլ Քրիստոսի պարգևած կատարյալ փրկությանը:
   Տան դռանը մոտենալու համար նախ պետք էր անցներ տախտակի կտորի վրայով: Բժշկին թվաց, թե տախտակի կտորն հուսալի չե: «Վտանգավոր չէ, կարող ես վստահ լինել, շատերն են անցել դրա վրայով»,-բացականչեց կինը: Կնոջ խոսքերից բժիշկը քաջալերված` կարողացավ մյուս կողմն անցնել: Տունը կայացավ հետևյալ խոսակցությունը: «Վարվի՛ր ճիշտ այնպես, ինչպես ես. ես հավատացի քո խոսքին ու անցա այդ փայտի վրայով ու ապահով տեղ հասա: Ես հավատացի այդ փոքրիկ կամրջի ապահովությանը և ահա այստեղ եմ: Աստված իր ճշմարիտ Խոսքի մեջ ասում է, որ պետք է հավատալ Տեր Հիսուսին: «Եվ ով որ նրան հավատա, ամոթով չպիտի մնա» (1Պետրոս 2,6): 
   Հավատա՛ Աստծու խոսքին, նա քեզ ապահով մյուս կողմ պիտի անցկացնի»:
  Այդ օրը, վերջապես, կինը հասկացավ իր մեղավոր վիճակը ու սրտում խաղաղություն գտավ:
Կարդա՛ Գործք Առաքելոց 16:30-31