«Աստվածաշունչ ունե՞ս»,- հարցրեցին մի երիտասարդի: Վերջինս գրպանից թղթադրամների մի կապոց հանեց` ասելով. «Այս է իմ հույսի հիմքը»: «Քո դրամը չի կարող քեզ փրկել, միայն Հիսուսն է կարող հավիտենական փրկություն տալ և այն էլ ձրի: Իսկ եթե մերժես, մեղքերովդ մեռնելու ես և արժանանալու ես հավիտենական դատապարտության»: «Ես մահից չեմ վախենում: Երկու անգամ արդեն նայել եմ մահվան աչքերի մեջ` ինքնաթիռի աղետ և մեքենայի վթար»: «Այդ երկու դեպքում էլ Աստծու շնորհքն է քեզ խնայել, որ ապաշխարես: Շնորհակալությամբ ընդունի՛ր այդ շնորհը և ե՛տ դարձիր չար ճանապարհից, քանի դեռ ուշ չէ»: Երիտասարդը մտածմունքի մեջ ընկավ ու մի պահ լռեց: Ապա ասաց. «Գրեթե համոզեցի՛ր»: Եվ հեռացավ: Երկու օր անց նա վթարից մահացավ: Քսանինը տարեկան էր, արդեն նշանակված էր ամուսնության օրը ու հանկարծ...
Արդյոք լսե՞ց Աստծու տված վերջին ազդարարությունը: Չգիտենք: Այն այսօր քեզ համար էլ է հնչում, և դու կարդում ես այս տողերը: Չե՞ս ուզում ընդունել Աստծու պատգամը: Նա ուզում է քեզ խաղաղություն տալ, փրկել, ուրախացնել, քանզի սիրում է քեզ: