Ո՞րն է քրիստոնյայի անձնազոհության պատճառը

   Շատերն արհամարհում կամ հիմար են անվանում այն մարդկանց, ովքեր առողջությունը, ուժն ու հարստությունը, ի վերջո, իրենց կյանքը տալիս են ուրիշներին, հատկապես` «անարժաններին» փրկելու համար: Խոսքը հավիտենական դատապարտությունից ու մահից փրկելու մասին է:
   Ինչո՞ւ են քրիստոնյաները մարդկանց հոգիները փրկելու համար զոհում ամեն ինչ: Ո՞րն է դրդապատճառը. փառասիրությո՞ւնը, ճանաչված լինելու մղո՞ւմը, ուրիշների ուշադրության կենտրոնում լինե՞լը, մեղքերը քավելու կամ դրանք փոխհատուցելու ձգտո՞ւմը: Ո՛չ: Քրիստոնյայի անձնազոհության պատճառն իր Փրկչին նմանվելու և իր Տիրոջ ճանապարհով ընթանալու մղումն է:
   Քրիստոսն ասաց իր աշակերտներին. «դուք եք երկրի աղը» և «դուք եք աշխարհի լույսը»: Ուրեմն, մարդիկ խավարի, դառնության և «անհամության» մեջ են: Մենք էլ մի ժամանակ այդպիսին էինք: Իսկ հիմա մենք, որ Քրիստոսի մեջ ենք, ինչպե՞ս կարող ենք խավարի մեջ ապրողների համար չզոհել ամեն ինչ:
   Օրինակ` աղն իր համը չի տա, մինչև չլուծվի: Երբ աղ ենք լցնում բրնձով լի եռացող կաթսայի մեջ, բրնձի հազարավոր հատիկների անհամությունը փոխարկվում է համեղության: Կերակուրի մեջ երևում են միայն բրնձի հատիկները, իսկ աղի համը միայն վայելողներին է հայտնի: Այսօր Եկեղեցին լցվում է փրկվածներով, իսկ նրանց թիկունքում անձեր են, ովքեր իրենց կյանքը, ժամանակն ու հարստությունը զոհում են նրանց փրկության համար:
   Ուրիշների հանդեպ մեր անձնվիրությունը օրհնության և փրկության պատճառ է դառնում նրանց համար: Այդ հարցում ես իմ անձնական փորձառությունն ունեմ: Երբ իմ քրիստոնեական կյանքի սկզբում Տիբեթում էի ծառայում, ֆիզիկական հոգնության ու տկարության պատճառով չէի կարողանում մարդկանց փոխանցել այն ամենը, ինչ ունեի և զգում էի, որ այդ պատճառով տկարանում էր նաև իմ հոգևոր կյանքը, կորցնում էի Քրիստոսով ունեցած իմ խաղաղությունն ու ուրախությունը: Երբ սկսեցի անմնացորդ և անվերապահ կերպով տալ այն ամենը, ինչի կարիքն ունեին մարդիկ, վերադարձան խաղաղությունը, զորությունը և օծությունը:
   Ջրատար խողովակը միշտ մաքուր է, որովհետև այն մշտապես մաքրվում է հոսող, թարմ և մաքուր ջրով: Նույնն է կատարվում նաև այն քրիստոնյաների հետ, ում սիրտն ու ձեռքերը միշտ բաց են դեպի մարդիկ` լցնելու նրանց հոգևոր ու մարմնավոր կարիքները: Մարդկանց անվերապահ ծառայող քրիստոնյաները նման են կենդանի ջրի ջրատար խողովակի, որով Աստծու շնորհները հոսում են Սուրբ Հոգու միջոցով: Եթե դուք «լայն» ջրատար եք, և ձեզնից «բարակ ջուր» է հոսում, ուրեմն ձեր ջրատարը խցանված է: Հենց հիմա դիմեք Քրիստոսի մաքրող Արյան զորությանը, և ձեր միջից կենդանի ջրի գետեր կհորդեն: Եթե այստեղ չմաքրեք ձեր «ջրատարը», ապա Աստծուն չեք տեսնի, որովհետև Խոսքն ասում է. «Առանց սրբության ոչ ոք Աստծուն չի տեսնի» և «Երանի սրտով մաքուրներին, նրանք Աստծուն պիտի տեսնեն»:
Սադհու Սունդար Սինգհ: Հնդիկ քրիստոնյա, ավետարանիչ

ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ ամբողջ ֆիլմը, հայերեն:



Ֆիլմը թարգմանված է ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ բլոգի կողմից: Ամբողջ ֆիլմը ընթանում է Աստվածաշնչի խոսքերով: Բարի ժամանց:

Սատանայի երեք բառերը

   Ամեն բան պատրաստ էր հավաքույթն սկսելու համար, և բոլորն սպասում էին հովվի գալուն, բայց նա ուշանում էր: Հավաքույթն սկսելու ժամն անցել էր, սակայն հովվի օգնականը չէր սկսում: Անցավ որոշ ժամանակ, և նա որոշեց վերջապես սկսել ծառայությունը: Սկսեցին երգել: Երգեցին: Ապա նորից երգեցին, էլի երգեցին, և այդպես շարունակ, սակայն հովիվը չկար: Քարոզիչներն արագորեն սկսեցին պատրաստվել քարոզի համար: Փառաբանությունն ավարտվեց, և հովվի օգնականը վեր կացավ, որպեսզի սկսի խոսքը: Հենց այդ պահին ներս մտավ հովիվը: Նա արագ մոտեցավ բեմին, օգնականի ձեռքից վերցրեց խոսափողը և, դիմելով եկեղեցուն, խնդրեց, որ հավաքույթը տեղափոխեն հաջորդ օրվան: Նա ասաց, որ հենց նոր ինքը տեսել է սատանային, որն իրեն երեք բառ է ասել: Հովիվն այնքան շփոթված էր, որ չէր կարող ծառայություն անել ու խնդրում էր հավաքվել հաջորդ օրը, որպեսզի ամեն ինչ պատմի: Բոլորը գնացին տուն՝ քննարկելով կատարվածը:
   Հաջորդ օրը եկեղեցի էին եկել նույնիսկ նրանք, ովքեր վաղուց տարբեր պատճառներով չէին հաճախում: Այնքան ժողովուրդ էր հավաքվել, որ նույնիսկ մի ոտքի տեղ չկար: Մարդիկ կանգնած էին դռների արանքում. բոլորը ցանկանում էին լսել, թե ինչ է ասելու հովիվը: Բոլորը ցանկանում էին իմանալ, թե ինչ է ասել սատանան հովվին: Բոլորը ենթադրություններ էին անում և տարբերակներ առաջադրում: Հովիվն ուշանում էր: Բեմի վրա երգչախումբը երգում էր, իսկ սենյակում դեռ քննարկում էին, թե սատանան ինչ կարող է ասած լինել հովվին: Վերջապես եկավ հովիվը և, մարդկանց միջով անցնելով, մի կերպ մոտեցավ բեմին: Եկեղեցում քար լռություն տիրեց, բոլորը քարացած սպասում էին նրա խոսքին: Իսկ հովիվը կանգնած էր բեմի վրա և մի կերպ էր զսպում իր լացը: Նա նայեց հավաքվածներին և ասաց. «Խնդրում եմ նայե՛ք ձեզ, թե ինչպիսի հետաքրքրություն առաջացրին ձեր մեջ այն երեք խոսքերը, որոնք ասել է սատանան՝ ճշմարտությունը խեղաթյուրողը, ստախոսը: Ամեն հավաքույթի ժամանակ ես ձեզ հետ խոսել և ասել եմ Աստծու Խոսքը, որը ճշմարտությունն է, սակայն այսպիսի հետաքրքրություն դուք չեք ցուցաբերել: Իսկ չարը ինձ հարցրեց. «Ո՞վ է քո Աստվածը»: Ես նրան պատասխանեցի. «Հիսուս Քրիստոսը», և նա փախավ ինձնից՝ չհամարձակվելով մոտենալ ինձ: Իսկ Ո՞վ է ձեր Աստվածը»: Հովիվը շրջվեց և գնաց՝ եկեղեցուն թողնելով մտորումների մեջ: