Անդրե Մյուրի

ԿԵՑԵՔ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ՄԵՋ, ՔԱՆԻ ՈՐ ԻՆՔՆ ԱՍՏՎԱԾ՝ ՄԻԱՑՐԵՑ ՁԵԶ ՆՐԱ ՀԵՏ
«Եւ դուք նրանից եք Հիսուս Քրիստոսումը, որ Աստուածանից մեզ համար եղաւ իմաստութիւն եւ արդարութիւն եւ սրբութիւն եւ փրկութիւն »: 1 Կորնթ. 1: 30
   «Դուք Հիսուս Քրիստոսում եք»: Կորնթոսի հավատացյալները դեռևս թույլ էին, մարմնավոր, սակայն Պողոսն ուզում էր, որպեսզի ամենասկզբից նրանք հստակ hասկանային, որ իրենք նույնպես գտնվում են Հիսուս Քրիստոսի մեջ: Ողջ քրիստոնեական կյանքը կախված է Քրիստոսի մեջ մեր դիրքի հստակ գիտակցումից: Ամենաէականը դրա համար` մեր վստահության ամենօրյա աճն է այն բանում, որ մենք կենում ենք Հիսուս Քրիստոսում:
   Սակայն ուշադրություն դարձնենք Պողոս առաքյալի հետևյալ լրացուցիչ մտքի վրա. «Նրանից եք դուք Քրիստոս Հիսուսում …»: «Նրանից», այսինքն Աստծուց: Դրանով Պողոսն ուզում է ասել. հիշեք, որ Քրիստոսի հետ միացումը ոչ թե մեր գործն է, այլ դա Իր` Աստծո աշխատանքն է: Քանի որ Աստված Ինքը ինձ միացրեց Քրիստոսի հետ, ուրեմն Նա ինքն էլ հանդիսանում է Քրիստոսի մեջ կենալու իմ բոլոր կարիքների ամուր երաշխիքը: Պատահում է, որ հավատացյալն ասում է. «Ես Քրիստոս Հիսուսումն եմ», բայց փաստորեն նա ավելի շատ նայում է այն բանին, թե ինչ է ինքը անում, քան թե Աստծո այն զարմանալի աշխատանքին, որով ինքը միացված է Քրիստոսին:
   Մենք մտածում ենք Քրիստոսի մասին` որպես Որթի, իսկ հավատացյալի մասին` որպես ճյուղի Նրա վրա: Ուրեմն չմոռանանք մի այլ թանկագին խոսքի մասին. « ... և Իմ Հայրը մշակն է» (Հովհ. 15:1): Փրկիչն ասաց. «Ամեն տունկ զոր իմ երկնավոր Հայրս չէ տնկեր, պիտի խլվի» (Մաթ.15:13): Բայց ոչ մի ճյուղ, Նրանով պատվաստված Որթի վրա, երբեք Նրա ձեռքից չի հափշտակվի: Հավատացյալը պարտական է Հորը իր տեղի համար և Քրիստոսում ապահովության համար: Նույնպիսի սիրով, որով Հայրը զգոնությամբ հետևում է Իր Որդուն, Նա նայում և պահպանում է նաև յուրաքանչյուրին, ով կենում է Քրիստոսում: Ճյուղը օգտվում է Մշակի նույնպիսի հոգատարությունից և պահպանությունից, ինչպես և Որթը: Ինչպես Որթի, նույնպես և ճյուղերի հասակից և փարթամությունից կախված է Մշակի պատիվը և հեղինակությունը:
   Աստված, որպես Որթ ընտրելով Քրիստոսին այն աշխատանքի համար, որ պետք է կատարեր որպես Որթ, Նրան պարգևեց անհրաժեշտ ամեն ինչ: Եվ նույն Աստվածը, Որն ընտրեց ինձ և տնկեց Քրիստոսի մեջ, դրանով իսկ Իր վրա վերցրեց պարտավորություն պահպանել և ամրացնել ինձ, (եթե ես թույլ տամ Նրան այդ անելու), որպեսզի բոլոր տեսակետներով ես լինեմ արժանի և նման Քրիստոսին:
   Օ՜, եթե ես միայն լիովին դա հասկանայի, ինչպես կկենդանանար և կաճեր Աստծուց իմ կախվածության զգացմունքը: Ես այն ժամանակ կտեսնեի, որ Աստծուն անդադար աղոթքը, իսկապես, հանդիսանում է իմ կյանքի միակ կենսական պահանջը:
   Աստծո կողմից բոլոր ստեղծվածները կատարելապես համապատասխանում են իրենց նշանակությանը: Նա ստեղծեց արև, որպեսզի նա լուսավորի: Եվ ինչ հիանալի է այն կատարում իր գործը: Նա ստեղծեց աչքերը` տեսնելու համար, և ինչ հիանալի են նրանք համապատասխանում իրենց նշանակությանը: Նա ստեղծեց նոր մարդուն բարի գործերի համար, և ինչ զարմանալի է նա համապատասխանում իր նշանակությանը, «… անկե եք Քրիստոս Հիսուսում»: Աստված ուզում է, որ հավատացյալները դադարեն նայել իրենց հին բնությանը և բողոքել իրենց տկարությունից, կարծես թե Նա կանչել է նրանց մի բանի համար, որին նրանք պիտանի չեն:
   Նա ցանկանում է, որպեսզի նրանք հավատքով և ուրախությամբ ընդունեն այն հրաշալի ճշմարտությունը, որ միացնելով նրանց Քրիստոսի հետ` Նա իր վրա վերցրեց նրանց պտղաբերության և հոգևոր աճի պատասխանատվությունը:
   Օ՜, հոգի, տրվիր այդ բառերի զորավոր ներգործությանը. «Աստծուց եք դուք Քրիստոս Հիսուսում»: Մի շտապիր և օր օրի վրա քո բոլոր ցանկություններում թող Աստված լինի ամենը ամենի մեջ:
   Հիսուսն ասում է. «Իմ Հայրը Մշակն է»: Ամեն: «Տեր ես կկենամ Քրիստոսում»:
Անդրե Մյուրի

Անվնաս մահադեղը

   ''Օձեր վեր կառնեն, եւ եթէ մի մահադեղ խմեն, նորանց վնաս չի տալ. հիւանդների վերայ ձեռք կ’դնեն, եւ նորանք կ’առողջանան''։ Մարկոս 16.18
   Սունդարը հեռանում էր տանից՝ հիշելով իր Տիրոջ խոսքը. «Աղվեսները որջեր ունեն, և երկնքի թռչունները՝ բույներ, բայց Մարդու Որդին գլուխը դնելու տեղ չունի»: Տնից բավականաչափ հեռանալով և դեպի Ռուփար քաղաքը տանող անտառը հասնելով՝ նա ծունկի իջավ և ազատություն տվեց իր արցունքներին ու աղաղակին:
   Զգալով Երկնային Հոր ներկայությունն ու սերը՝ նա իր ողջ կյանքը հանձնեց իր Տիրոջը: Նա կերավ հայրական տնից ստացած աղքատիկ նախաճաշը և Աստվածաշնչից հատվածներ արտասանելով՝ հասավ Ռուփարում գործող եկեղեցի՝ իր հին ծանոթներին, հատկապես հովիվ Ռուփալին այցելելու և հանգիստ առնելու մտադրությամբ: Դեռ նոր էր եկեղեցաշենք մտել, զգաց, որ անկառավարելի գլխապտույտ ունի: Ողջույնի ձայները դեռ ականջների մեջ՝ նա ընդարմացած գետնին փռվեց:
   Նրան դիմավորող ահաբեկված քրիստոնյաներն անմիջապես վերցրին Սունդարին և հովվի տանը պառկեցրին: Այնուհետև հնդիկ ժողովրդական բժիշկ-դեղագործի կանչեցին: Նա հայտնաբերեց, որ Սունդարը սարսափելի թունավորված է, և նրա կյանքին անխուսափելի վտանգ է սպառնում: Քիչ անց Սունդարն ուշքի եկավ, և նրան պատմեցին իր հետ կատարվածը: Կարճ հարցուփորձից հետո պարզվեց, որ հայրն էր թունավորել որդու վերջին կերակուրը: Նա այլ կերպ չեր կարողացել սպանել որդուն, և որպեսզի որդին տանը չմեռներ, ու ինքը չտեսներ որդու չարչարանքները, նրան տնից վռնդել էր՝ ժողովրդին ու սինգհերին ցույց տալով նրանց հանդեպ իր հավատարմությունն ու կրոնասիրությունը: