Մենք, որ ապրում ենք այս երկրի վրա, պատճառը գիտե՞նք, թե ինչու ենք այստեղ:
Մե՞նք որոշեցինք, թե որտեղ ծնվենք, կամ տարին, օրը ու ժամը, մե՞նք կարգեցինք:
Մեր ծնողները նոր երեխա էին սպասում, բայց գիտե՞ին, թե ո՞վ է ծնվելու:
Ի՞նչ նպատակով ենք այս երկրի վրա, ստեղծագործելո՞ւ, թե՞ աշխատելու:
Մինչև ե՞րբ ենք մենք ապրելու, այս ամենը գիտե՞նք:
Ի՞նչ օգուտ կամ իմաստ կա այս ամեն ինչից, որ անում ենք այս կյանքում:
Եկեք մենք մեզ հարց տանք. ի՞նչ իմաստ ունի այս ամենը:
Մե՞նք որոշեցինք մեր արտաքին տեսքը ու սեռը:
Մե՞նք մեր ազգությունն ընտրեցինք, կամ հիմնեցինք:
Մե՞նք շինեցինք մեր աչքերը, բերանը, ձեռքերը, ոտքերը, մազերը, հասակը: Մարմինը մե՞նք ստեղծագործեցինք:
Մենք ոչ մի բանից տեղիակ չենք, սակայն այս ամենը կա...
Բայց ո՞վ է արել այս ամենը, ինչ տեսնում, լսում ու զգում ենք: Մենք տեղյակ չենք մեզանից, էլ ո՞ւր մնաց երբ ամբողջ բնութունը թվարկենք: Մտածիր այս մասին ու կարդա Սուրբ Գիրք:
Ծննդոց 1 - Հայտնություն 22