Ագռավն ու սիրամարգը։ (Առակ բոլորի համար)

Մի ագռավ էր ապրում անտառում և նա բացարձակապես բավարարված էր այն ամենով ինչ ուներ: Բայց մի օր նա տեսավ մի կարապի: «Այս կարապն այնքան սպիտակ է, -մտածեց նա, -բայց ես սև եմ: Այս կարապը պետք է , որ աշխարհի ամենաերջանիկ թռչունը լինի»: Եվ նա իր մտքերը հայտնեց կարապին։ Ամբողջը դիտեք այստեղ
Կարդում է՝ Գոհար Հարությունյանը: Ընթերցվեց՝ www.arm-life.ru կայքից

Եթե երկնքում տեղ ունես, ապա այն վաճառքի ենթակա չէ

   Ֆրանսիացի փիլիսոփա Վոլտերը թեև տաղանդավոր մարդ էր, բայց ուներ թունոտ բնավորություն: Մի անգամ Ֆրեդրիխ Մեծի արքունիքում նա ասաց. «Երկնային թագավորությունում ունեցած իմ տեղը վաճառում եմ` մեկ արծաթով»:
   Արքունիքի հավատացյալ խորհրդականներից մեկը խոժոռ հայացքով նայեց Վոլտերին և ասաց. «Պարոն, մենք գտնվում ենք Պրուսիայում, և այստեղ, եթե ուզում ես ինչ-որ բան վաճառել, պիտի ապացուցես, որ դա քոնն է:
   Կարո՞ղ եք ապացուցել, եթե` այո, պատրաստ եմ ցանկացած գին վճարել դրա դիմաց»: Վոլտերը ամոթահար լռեց:
Եթե երկնքում տեղ ունես, ապա այն վաճառքի ենթակա չէ:
   Շատերը մտածում են. թե որևէ բարի գործով կարող են տեղ ունենալ այնտեղ: Դա մեծ մոլորություն է, քանզի մարդը միայն իր ջանքերով չի կարող հասնել երկնային թագավորության: Կա միակ ճանապարհ` դեպի երկիք, դա հավատքն է` Հիսուս Քրիստոսին: Նա մեր մեղքերի քավության համար մեռավ և դրանով ճանապարհ բացեց դեպի Հայր Աստված: Աստված Իր Սիրո շնորհիվ մեզ տալիս է անվճար Փրկություն, դրան հասնելու համար պետք չեն մեր փողերն ու բարի գործերը: Այն միայն կարելի է ձեռք բերել հավատքով և ապաշխարելով:

Նարկամանները որոշել էին ծաղրել երիտասարդին

Այն մասին, թե ինչպես նարկամանները ապաշխարեցին։ ԱՄՆ-ում ավտովթարի հետևանքով մի երիտասարդ հավատացիալ ընկնում է հիվանդանոց։ Նրա հետ հիվանդանոցում են լինում երեք նարկաման։ Նրանք ուզում են ծաղրել երիտասարդին իր արտասովոր աղոթքի համար, սակայն․․․։ Ամբողջը դիտեք այստեղ

"Կներեք, այդ տղան սո՞ւրբ էր": Վկայություն (հատված քարոզից)

Մի հավատացիալ եղբայր արտագնա աշխատանքների ժամանակ 4-րդ հարկի տանիքից ընկել էր և գլուխն ամբողջությամբ վնասվել էր և հույս չկար։ Իմացել էին, որ Մոսկվայում կա մեկ բժիշկ, որը գլխի ամենալավագույն մասնագետն էր։ Վկայություն (հատված քարոզից) Գրիշա եղբայր: Դիտեք այստեղ

Էսկիմոսները

   Հիսուս Քրիստոսի հրամանով` Իր անվամբ ապաշխարություն և մեղքերի թողություն պետք է քարոզվեր բոլոր ազգերին: Ավետարանը քարոզվեց և հյուսիսի հեռավոր բնակիչներին: Էսկիմոսները մոնղոլոիդ ցեղին պատկանող հյուսիսային ժողովուրդ են: Նրանք ապրում են բնակլիմայական դժվարագույն պայմաններում: Իրենց հիմնական զբաղմունքը ձուկ, եղջերու և փոկ որսալն է:
   Այդ ժողովրդի մեջ գործել են բավական թվով միսիոներներ: Նրանց թվում էր նաև Ջոն Բեքը:
   Մի օր, երբ բոլորը հավաքվեցին, նա սկսեց կարդալ Քրիստոսի չարչարանքների պատմությունը: Հավաքվածների մեջ կար մեկը, որն առավել աչքի էր ընկնում իր անգթությամբ: Այս մարդը շատ ուշադիր լսում էր, ապա վեր ցատկեց ու հուզված ձայնով ասաց. «Այդ ինչ էր: Խնդրում եմ նորից կարդաս ինձ համար այդ մարդու չարչարանքն ու մեռնելը»:
   Միսիոները հուզվեց. դեռ ոչ ոք այդպես չէր արձագանքել: Նա կրկին կարդաց պատմությունը, ապա քարոզեց Քրիստոսի բերած փրկության մասին: Խնդրեց նրանց, որ Հիսուսից չհրաժարվեն, որը եկավ մեղավորների համար մեռնելու և «Իր անձը որպես փրկանք տալու շատերի փոխարեն» (Մատթ. 20:28):

Աստծո պատասխանը ծնողի աղոթքին։ Վկայություն

«Ես հավատում եմ, որ շատ ծնողներ, շատ մայրեր, հայրեր այս վկայությունով կմխիթարվեն, կզորանան, կհաստատվեն։ Եվ եթե կան դժվարություններ, (ես հավատում եմ) լույս կծագի»: Իսրայել եղբոր վկայությունը: Ամբողջը դիտեք այստեղ

Մտածեց մի մեծ քար նետել քարոզչի գլխին․․․

   Մի մարդ, որի անհավատ լինելը գիտեին բոլորը, մի օր ներկա եղավ ավետարանչական ժողովին: Այդ երեկո խոսում էին մեղքի գերության և մեղքի զորության մասին: Մարդը բարկացած հարցրեց իր ծանոթին. «Սա ինչպե՞ս ինձ գիտի: Ինչպե՞ս է համարձակվում հրապարակավ իմ մասին խոսել»: Եվ որոշեց վրեժխնդիր լինել, ուստի և գնաց հաջորդ ժողովին: Մտածեց մի մեծ քար նետել քարոզչի գլխին, բայց առիթ չընձեռվեց.
թեման մեղավորների հանդեպ Աստծո ունեցած սիրո մասին էր: Մարդը լսեց Տեր Հիսուսի կոչը.
«Ով որ ինձ մոտ կգա, դուրս չեմ անի» (Հովհ. 6:37)
   Այս բարեկամն ազդվեց, անհետացան վրեժխընդրության և ատելության զգացումները, և ապաշխարության արցունքները հոսեցին նրա այտերն ի վար:
Նա այդ սրահից հեռացավ նոր մարդ դարձած` վերստին ծնված:
   
   Մի՛ վախեցեք և մի՛ հրաժարվեք ձեր հարազատներին հրավիրել ավետարանական քարոզներին։ Մի՛ մտածեք, որ նրանք Աստծուց հեռու են և չեն ընդունի Աստծո խոսքը։ Դո՛ւք չեք տալու ապաշխարություն։ Դուք ոչինչ չեք կարող անել։ Աստվա՛ծ է խոսում մարդկանց սրտերի հատ։
Մարդունն են սրտի տրամադրությունները, բայց Տերիցն է լեզվի պատասխանը։
   Մարդու բոլոր ճանապարհները մաքուր են իր աչքի առաջին, բայց Տե՛րն է հոգիները կշռողը։ Առակաց 16։1-2

Հրաշք խոսքերը փրկեցին երեխային:

   Չիկագոյում մի ցուրտ գիշեր ուժեղ մրրիկ էր: Փոքրիկ տղան փողոցի անկյունում թերթեր էր վաճառում, մարդիկ, սակայն, բոլորը տուն շտապելով, չէին նկատում նրան: Փոքրիկ տղան այնքան էր մրսել, որ արդեն չէր էլ փորձում շատ թերթեր վաճառել:
Նա մոտենում է փողոցում կանգնած մի ոստիկանի և ասում. «Պարո՛ն, չգիտե՞ք, թե որտեղ աղքատ տղան կարող է տաք մի վայր գտնել ու գիշերել: Տեսնո՞ւմ եք՝ ես քնում եմ այս արկղի մեջ փողոցում, և գիշերը այնտեղ սարսափելի ցուրտ է»: Ամբողջը դիտեք այստեղ

"Օգնեցե՛ք, խնդրում եմ" (Հուզիչ և գեղեցիկ Սուրբծննդյան օրինակ)

   1952 թվականի Սուրբ Ծննդյան ցուրտ գիշերը, երբ Կորեան գտնվում էր քաղաքացիական պատերազմի մեջ, տեղի գյուղերից մեկի հենց փողոցում մի երիտասարդ կնոջ ծննդաբերության ցավերն են սկսվում:
   Նա աղերսում է անցորդներին.
-Օգնեցե՛ք, խնդրում եմ, իմ փոքրիկը ծնվում է:
Ոչ ոք ուշադրություն չի դարձնում նրա վրա:
   Մի միջին տարիքի զույգ է անցնում նրա կողքով և, կնոջը հրելով, քամահրանքով հարցնում է.
-Որտե՞ղ է հայրը…
Զույգը ծիծաղում է կնոջ վրա և հեռանում:
   Կնոջ կծկումներն ավելի են ուժեղանում, և նա սկսում է ավելի շատ աղերսել մարդկանց օգնության համար: Սակայն՝ ապարդյուն:
   Հանկարծ նա հիշում է մի միսիոների մասին, ով ապրում էր այդ գյուղում, ում մասին նա միայն լսել էր: Եվ կինը շտապ քայլերն ուղղում է այդ միսիոների տան ուղղությամբ:
   Ցավից ու ցրտից դողալով՝ նա ձյան և մրրիկի միջով քայլում է դեպի այդ մարդու տունը: Բայց ձյունը շատ առատ էր, օրն էլ՝ մթնում էր:
   Ի վերջո, հասկանալով, որ երեխան ուր որ է՝ կծնվի, իսկ մինչ այդ չի հասցնի գտնել միսիոների տունը, կինը պատսպարվում է մոտակա կամուրջի տակ: Հենց այդտեղ էլ՝ միայնության ու մթության մեջ, ծնվում է նրա երեխան՝ Սուրբ Ծննդյան այդ ցուրտ գիշերը:
   Անհանգստանալով իր նորածին երեխայի համար՝ նա հանում է իր շորերը, դրանցով ծածկում փոքրիկին և ամուր գրկում, որ երեխան չմրսի:
    Հաջորդ օրը, երբ միսիոները տանից դուրս է գալիս Սուրբ Ծննդյան նվերները բաժանելու, կամուրջի մոտ հասնելով՝ երեխայի ձայն է լսում: Հետևում է ձայնին և կամուրջի տակ հայտնաբերում ցրտից մահացած կնոջն ու նրա ձեռքերի մեջ բարձր լացող երեխային:
    Միսիոները վերցնում է երեխային մոր ձեռքերի միջից և իր հետ տանում:
    Երբ երեխան դառնում է տասը տարեկան, նրան որդեգրող հայրը՝ այդ միսիոները, պատմում է տղային, թե ինչպես է մահացել իր մայրը:
   Տղան սկսում է լաց լինել՝ գիտակցելով այն զոհը, որ մայրն արել էր իր համար:
   Հաջորդ առավոտյան վաղ արթնանալով՝ միսիոները տեսնում է, որ տղան տանը չէ և դուրս գալով տանից ու հետևելով ձյան վրա դրոշմված թարմ հետքերին՝ հասնում է այն կամրջի մոտ, որտեղ գտել էր մահացած մորն ու փոքրիկին:
    Այն, ինչ տեսնում է միսիոներն այնտեղ, ապշեցնում է նրան. տղան, գրեթե մերկ, ծնկի էր եկել ձյան վրա և դողում էր: Երբ միսիոները ավելի է մոտենում տղային, լսում է նրա խոսքերը՝ «Մայրի՛կ, դու այս ցուրտը կրեցիր ինձ համար»:

   Այս պատմությունը հիշեցնում է մեկ այլ մոր և Որդու մասին, ով մեծ զոհ արեց:
   Մի ձմեռային գիշեր Հիսուս լքեց իր տունը, Իր փառքն ու դրախտային ջերմությունը, որպեսզի ծնվի այս անհյուրընկալ աշխարհում՝ ինչ-որ մի մսուրում: Մինչ Նա կծնվեր, Մարիամը՝ Նրա մայրը, չընդունվեց Բեթղեհեմի ոչ մի հարմարավետ իջևանում: Փոխարենը՝ նա լույս աշխարհ բերեց իր փոքրիկին մի ցուրտ մսուրի մթության մեջ:
   Տիեզերքի Արարիչը՝ կատարյալ Դատավորը, Ով կարող էր ոչնչացնել աշխարհն ընդամենը մեկ բառի միջոցով, նախընտրեց դիմանալ ու անցնել տառապանքների ու չարչարանքների միջով ի՛նձ և քե՛զ համար:
Բիլլ Բրայթ

Այժմ հասկանում եմ, Հիսո՛ւս, թե ինչու Դու արեցիր դա...

   Մի մարդ Սուրբ Ծնունդը կարևոր տոն չէր համարում: Իհարկե, նա բարի ու կարգապահ մարդ էր, մեծահոգի ու սիրող հայր իր ընտանիքի համար, ազնիվ՝ փոխհարաբերություններում:
   Սակայն… Նա չէր հավատում այն ամենին, ինչ ասվում էր եկեղեցում Սուրբ Ծնունդի մասին: Եվ նա չափից դուրս ազնիվ էր, որ ձևացներ, թե իբր հավատում է: «Ես չեմ ուզում քեզ վշտացնել,- ասում էր նա իր կնոջը, ով հավատացյալ էր ու պարբերաբար եկեղեցի էր հաճախում,- բայց ես, պարզապես, չեմ կարողանում հասկանալ ու ընդունել, որ Աստված ծնվել է որպես մարդ»:
   Սուրբ Ծննդյան երեկոյին կինը երեխաների հետ գնում է եկեղեցական ծառայության, իսկ ամուսինը հրաժարվում է նրանց հետ գնալ: «Ես ինքս ինձ երեսպաշտ կզգամ,-ասում է նա,- ավելի լավ է տանը մնամ և ձեզ սպասեմ»:
   Շատ չանցած սկսում է ձյուն գալ: Նա մոտենում է պատուհանին և տեսնում, որ փաթիլները գնալով մեծանում են. «Դե ինչ, եթե մեզ մոտ Սուրբ Ծնունդ է լինելու, թող այն ճերմակ լինի»: Նա ետ է վերադառնում բուխարու մոտ ու սկսում թերթ կարդալ: Եվ մի քանի րոպե անց մի խուլ ձայն է լսվում, ապա կրկնվում է այդ ձայնը, կարծես մեկը ձնագնդիկներով հարվածում էր դռանը:
   Երբ նա բացում է դուռը, որ իմանա, թե ինչ ձայներ են դրանք, նա տեսնում է մեկտեղ հավաքված թռչուններ: «Հավանաբար, վատ եղանակի պատճառով նրանք տեղ չեն գտել թաքնվելու և թաքստոց գտնելու նպատակով փորձում են պատուհանից ներս թռչել: Ախր չեմ կարող թույլ տալ, որ նրանք սառչեն: Ինչպե՞ս օգնեմ նրանց»,- մտածում է մարդը:
   Եվ նա հիշում է ցախատան մասին, որտեղ ձիերն էին: Այնտեղ բավականին տաք էր: Նա արագ շոր է գցում իր վրա և դուրս գալիս, բացում ցախատան դուռը, սակայն թռչունները չեն գալիս այդ կողմ: Մարդն անգամ հաց է փշրում և լցնում ճանապարհին, որ նրանք գան այդ ուղղությամբ: Սակայն մեկ է, նրանք ուշադրություն չեն դարձնում ու չեն գալիս դեպի ցախատուն:
   «Հավանաբար, ես նրանց մի տարօրինակ ու վախենալու մեկն եմ թվում,- մտածում է նա,- ինչպե՞ս հասկացնեմ նրանց: Եթե ես կարողանայի թռչուն դառնալ մի քանի րոպեով, ես նրանց կբերեի անվտանգ վայր»: Հենց այդ պահին, երբ նա մտածում է այդ մասին, լսվում են եկեղեցական ղողանջները:
   Նա անշարժանում է՝ լսելով զանգերի ձայնը, որն ավետում էր Սուրբ Ծնունդի բարի լուրը: Կարծես լույս է վառվում նրա գլխի մեջ, սկսում է հասկանալ այն, ինչ մինչ այժմ անհավանական էր համարում: Նա ծնկի է գալիս ուղիղ ձյան վրա և շշնջում.
-Այժմ ես հասկանում եմ, հիմա ես գիտեմ, Հիսո՛ւս, թե ինչու Դու արեցիր դա: