Կինը որոշեց սպանել ամուսնուն

    1890 թվաին Ռայն քաղաղում մի կին որոշել էր սպանել ամուսնուն լոկ այն պատճառով, որ վերջինս դարձի էր եկել: Այդ բանը խիստ զայրույթ էր առաջ բերել նրա մոտ: Ո՛չ հորդորները, ո՛չ սպառնալիքները ամուսնուն ետ չէին պահում Քրիստոսի հանդեպ ունեցած հավատից: Մի օր էլ վճռեց իրագործել իր մտադրությունը: Դարանակալեց ամուսնու ճանապարհին՝ հաստ դանակով զինված:
    Որոշ ժամանակ անց երևաց ամուսինը: Նա գնում էր քրիստոնեական պաշտամունքի, սակայն մենակ չէր. նրան ուղեկցում էին երկու ընկեր: Կինը որոշեց սպասել ամուսնու վերադարձին: Բայց քիչ անց հորդառատ անձրև սկսեց: Շրջակայքում ծածկ չկար, մոտակա տեղը աղոթքաժողովի դահլիճն էր, և կինը որոշեց անձրևից պատսպարվել նախասրահում: Պաշտամունքը նոր էր սկսվել: Քարոզչի խոսքերը նախասրահում լավ լսվում էին: Դրանք սուր նետի պես խոցում էին կնոջ սիրտը: կամաց-կամաց հստակորեն նա պատկերացրեց այն ահավոր վիճակը, որում ինքը գտնվում էր: Երբ պաշտամունքն ավարտվեց, կինը մտավ դահլիճ՝ դանակը ձեռքին: Բոլորի ներկայությամբ նա պատմեց իր չար դիտավորության մասին, խոստովանեց, թե ինչն էր իրեն այդտեղ բերել: Հավատացյալներն աղոթեցին նրա համար.
«Բայց ուր որ ավելի եղավ մեղքը, այնտեղ ավելի եվս շատացավ շնորհքը»։ Հռովմ. 5.20:
    Ամուսնու հետ տուն էին դառնում: Կնոջ աչքերում զղջման արտասուքներ կաին, սրտում՝ խաղաղություն: Աստծո Գառան արյամբ նա էլ փրկություն և խաղաղություն էր գտել:

Մի՛ ընկերացիր չարագործների հետ:

    Ցանած սերմնահատիկներն ուտող ագռավներին հեռացնելու համար` հողագործը որոշեց կրակել ու վախեցնել թռչուններին: Չէր նկատել, որ իր սիրելի թութակը ևս ընկերացել է ագռավների այդ խմբին: Կրակելուց հետո նա բարձրացավ պատի վրա` հետևանքը տեսնելու: Երեք ագռավների կողքին ընկած էր նաև իր սիրելի թութակի անշունչ մարմինը: Հողագործի զավակները շատ վշտացան ու հարցրին, թե ինչպես էր տեղի ունեցել դեպքը: Հոր բացատրությունը շատ կարճ էր. Վատ ընկերներին հետևելը փորձանք է բերում:
   Շատերը կան, որ դժվարությունների մեջ են միայն այն պատճառով, որ չարագործների հետ են ընկերացել: Աստված շատ հստակ ասում է. «Չարություն անելու համար` բազմությանը չհետևես»: Նաև գրված է. «Մի խաբվեք. չար ընկերակցություններն ապականում են բարի վարքերը»։ Ա Կորնթացիս 15:33
    Մատթեոսի Ավետարանում կարդում ենք. «Ինչքան լայն է դուռը և ընդարձակ` ճանապարհը, որ դեպի կորուստն է տանում, և բազմաթիվ են նրանք, որ մտնում են դրանով» (Մատթ. 7:13):

Ղովտի ձախողված հայրությունը

   «Մի տղամարդ կար, ով քայլում էր Աբրահամի հետ, գիտեր այն, ինչ Աբրահամը գիտեր և տեսել էր, թե Աստված ինչ էր արել Աբրահամին։ Նրա անունը Ղովտ էր։ Երբ եկավ ժամանակը, որ Աբրահամն ու Ղովտը բաժանվեին, քանի որ նրանց հոտերը և հովիվներն այլևս չէին կարող միասին լինել, Աբրահամը իսկական «ջենթլմենի» պես ասաց. «Ընտրի՛ր, որ ուղղությամբ դու գնաս, ես հակառակ ուղղությամբ կգնամ»։
   Կարդում ենք, որ Ղովտն ընտրեց գնալ Սոդոմ։ Իսկ Սոդոմը ծայրահեղ մեղավոր քաղաք էր։
Հաջորդ անգամ, երբ կարդում ենք Ղովտի մասին, տեսնում ենք, որ նա և իր ընտանիքն արդեն Սոդոմի ներսում էր ապրում։
   Այնուհետև կարդում ենք, որ երբ Աստծու դատաստանը պիտի գար Սոդոմի վրա, Ղովտը հուսահատ փորձում էր իր փեսաներին և ընտանիքին դուրս բերեր Սոդոմից։ Նրա փորձերը մեծամասամբ ձախողվեցին։
Եվ երբ նա փրկվեց և հետ նայեց ու տեսավ Սոդոմի ծխացող ավերակները, գիտակցեց, որ իր ընտանիքի շատ անդամներ կործանվել էին այդ ավերակների ներքո, և նա էր պատասխանատու այն բանի համար, որ վերջիններիս բնակեցրեց Սոդոմում։
   Հայրե՛ր, ցանկանում եմ ասել ձեզ, որ դուք կարող եք ձեր զավակներին առաջնորդել դեպի Սոդոմ, բայց չեք կարող նրանց Սոդոմից դուրս հանել։ Ինչպիսի՜ երկյուղալի պատասխանատվություն էր դրված Ղովտի ուսերին, որպես հայր, ով իր զավակներին առաջնորդեց մեղքի և դատաստանի վայր, որտեղից այդպես էլ չկարողացավ նրանց դուրս հանել»։
Դերեկ Պրինս
Աղբյուր՝ DerekPrinceArmenia