23-րդ սաղմոսը: Նա հիասքանչ ներկայացրեց
Շատ տանրիներ առաջ երեկոներից մեկում տարեց մարդը խնդրեց ճանաչված դերասանին կարդալ 23 սաղմոսը: Վերջինս համաձայնվեց՝ ասելով. «Ես կցանկանայի, որ ինձանից հետո նաև դուք կարդայիք այդ սաղմոսը»: Նա հիասքանչ ներկայացրեց սաղմոսը և արժանացավ հյուրերի ծափահարություններին: Հետո, երբ լռություն տիրեց, տարեց մարդը սկսեց կարդալ սաղմոսը: Նրա ձայնը խռպոտ էր և նա այն կարդաց ոչ այնպես, ինչպես դերասանը, բայց երբ նա ավարտեց ընթերցումը, ունկնդիրների աչքերին արցունքներ երևացին:
Դերասանը մոտեցավ տարեց մարդուն և ասաց. «Ես հասա ներկաների ականջներին, իսկ դուք՝ նրանց սրտերին: Գիտե՞ք ինչու: Բանը նրանում է, որ ես գիտեմ 23-րդ սաղմոսը, իսկ դուք գիտեք Հովվին»:
Հովհաննեսի ավետարան 10:14,27 Ես եմ բարի Հովիվը, եւ ես իմիններին ճանաչում եմ, եւ իմիններիցն էլ ճանաչվում եմ։
Իմ ոչխարներն իմ ձայնը լսում են, եւ ես ճանաչում եմ նրանց, եւ իմ ետեւից գալիս են։
Բաց թողած ամենածանր մեղքը
Քրիստոնյա քարոզչի մոտ եկավ մի երիտասարդ և իր սիրտը բացեց նրա առջև՝ մեկը մյուսի ետևից խոստովանելով մեղքերը: Տիրոջ ծառան համբերությամբ լսում էր: Երբ երիտասարդն ավարտեց, քարոզիչը սկսեց բացատրել Հիսուսի խաչելության իմաստը, հայտնելով, որ Աստծո Որդու արյունը մաքրում է բոլոր մեղքերը: Քարոզիչն ասեց նաև, որ Հիսուսի՝ Գողգոթայի խաչի թափած արյունը հեղվել է և երիտասարդի համար: Երիտասարդն այնպիսի հանցանք էր կատարել, որ չհավատաց, թե Աստված կարող է իրեն ներել: Քարոզիչը բացեց Ավետարանը. «Նրան հավատացողը չի դատապարտվիլ, իսկ չ’հավատացողն արդեն դատապարտված է.
Որովհետեւ չ’հավատաց Աստուծո միածին Որդու անունին» (Հովհ. 3.18)։ Ապա ավելացրեց. «Բավական ծանր մեղքեր էիր խոստովանում քիչ առաջ: Բայց ամենածանր մեղքը բաց թողեցիր: Չես հավատում, որ Աստված քեզ փրկություն է առաջարկում: Աստված ստախոս չէ: Հավատա Իր խոսքերին: Իր Որդու՝ Հիսուս Քրիստոսի միջոցով Նա քեզ ներում է շնորհում»: Ապա ընթերցեց.
«Որդուն հավատացողը հավիտենական կեանք ունի. Իսկ Որդուն չհնազանդողը կեանքը չի տեսնիլ, այլ Աստուծո բարկությունը մնում է նրա վրա»: Աստծո խոսքերը դիպան երիտասարդի սրտին…
Ով որ հավատում է Աստուծո Որդուն, վկայությունն ունի իր անձումը. Ով որ չէ հաւատում Աստուծուն, ստախոս է արել նրան. Որովհետեւ չ’հավատաց այն վկայությանն, որ Աստված վկայեց իր Որդու մասին։ 1Հովհ. 5.10
Իմ անվան համար...
Իմ անվան համար ուշացնում եմ Իմ բարկությունը, և Իմ փառքի համար Ինձ պիտի ետ պահեմ քեզ դեմ, որպես զի քեզ չփչացնեմ։ Ահա ես քեզ մաքրեցի, և ոչ թե արծաթի կերպով, ես քեզ փորձեցի նեղութեան հալոցում։ Իմ պատճառով, Իմ պատճառով պիտի անեմ, որովհետև ի՜նչպես պղծվում է իմ անունը. Եվ ես իմ փառքը ուրիշին չեմ տա։ Եսայիա 48:9-11
Աստված հենց քե՛զ է կանչում
«Որովհետեւ մարդի Որդին եկավ, որ որոնե եւ ապրեցնե կորածին»։ Ղուկաս 19:10
Մարդկանցով լի պաշտամունքի դահլիճում մայրը փնտրում էր իր փոքրիկ աղջկան: Ամեն տեղ նրան որոնելուց հետո նա ստիպված էր դիմել քարոզչին. վերջինս ամբիոնից ողջ դահլիճով մեկ հայտարարեց. «Ռոզմարի՜ Միլլեր, մայրդ քեզ է փնտրում»: Ոչ ոք չարձագանքեց: Աղոթքաժողովի ավարտին փոքրիկը գտնվեց. նա լուռ նստած էր դահլիճի վերջում: Այն հարձին թե ինչո՞ւ Ռոզմարին ձայն չի հանել, աղջնակը պատասխանեց. «Բայց չէ՞ որ ես չէի կորել: Կարծեցի թե ուրիշին են փնտրում»:
Նույն կերպ մտածում են և մարդիկ, երբ Աստված նրանց կանչում է ապաշխարության: Նրանց թվում է, թե հրավերն ուրիշներին է ուղղված, այլ ոչ թե՝ իրենց: Ի՜նչ զարմանահրաշ են մեղավորներին կարչելու Աստծո հաստատուն ջանքերը՝ գալ դեպի Իրեն և փրկություն գտնել: Քանի որ Ադամի բոլոր հետնորդները, առանց որևէ բացառության, բնությամբ կորսված վիճակում են: Ահա հենց այդ պատճառով եկավ Տեր Հիսուս Քրիստոսը, եկավ փրկելու կորած հոգիներին: «Որովհետեւ ամենքը մեղանչեցին, եւ Աստուծո փառքիցը պակասված են»: Հռոմ. 3.23
Միմիայն Հիսուսի բարեխոսությամբ է, որ կարող ենք մոտենալ Աստծուն: Աստված կանչում ու սպասում է մեզ...:
Սատանային հակառակ կանգնեք...
Սատանային հակառակ կանգնեք և ջանացեք ճանաչել նրա խարդավանքները: Նա իր դառնությունը սովորաբար ծածկում է քաղցրության անվան տակ, որպեսզի չբացահայտվի և արտաքինից տարբեր տեսակի գեղեցիկ խաբկանքներ է սարքում, որոնք, սակայն, գործնականում բոլորովին էլ այդպիսին չեն, որպեսզի գրավի ձեր սրտերը' խորամանկությունը նմանեցնելով ճշմարտությանը, որը չափազանց հրապուրիչ է: Այդ նպատակի համար են նրա բոլոր հմտությունները, որպեսզի ամբողջ ուժով հակառակ կանգնի Աստծուն լավ ծառայող յուրաքանչյուր հոգուն:
Նաև բազում և ամենատարբեր կրքեր է առաջացնում հոգու մեջ Աստվածային հուրը մարելու համար, որի մեջ է ամբողջ զորությունը, հատկապես նվաճում է մարմնի հանգստությամբ և դրա հետ կապված մյուս բաներով: Իսկ երբ վերջապես տեսնում է, որ նման ամեն ինչից զգուշանում են և իրենից ոչինչ չեն ընդունում և ոչ մի հույս չեն տալիս, որ երբևէ կլսեն իրեն, ամոթով հետ է քաշվում նրանից:
Այդ ժամակակ բնակվում է նրանց մեջ Աստծո Հոգին: Իսկ երբ նրանց մեջ Աստծո Հոգին է բնակվում, ապա նրանց հանգստություն է տալիս կամ հանգիստ վայելել բոլոր գործերում և քաղցր է դարձնում Աստծո լուծը կրելը, ինչպես գրված է Ավետարանում. Ձեզ համար հանգիստ պիտի գտնեք (Մատթ.11,29), թեև նրանք վերցրել են և կրում են Նրա լուծը: Այդ ժամանակ նրանք անձանձիր կդառնան ինչպես առաքինության գործերի, այնպես էլ հնազանդության և գիշերային հսկումների մեջ, չեն բարկանա մարդկային զրպարտությունների դեպքում, ոչ ոքից չեն վախենա' ո'չ մարդուց, ո'չ գազանից, ո'չ ոգուց, որովհետև Աստվածային ուրախությունը զօրուգիշեր նրանց մեջ կլինի, կպայծառացնի նրանց միտքը և կկերակրի նրանց: Հոգին այդ ուրախությամբ կաճի և ամեն ինչի համար պիտանի կլինի կամ կատարյալ և նրանով երկինք կբարձրանա:
(Սուրբ Անտոն Մեծի ոսկի խոսքերից)
Ցնցող բացահայտում. կյանք մահից հետո
Բեռլինի Technische Universität–ի հոգեբաններն ու բժիշկները հանդես են եկել ցնցող հայտարարությամբ։
Փորձագետների խումբը պնդում է, որ գոյություն ունի կյանք մահից հետո, և դա ապացուցվել է կլինիկական գիտափորձերի միջոցով։ Հայտարարությունն արվել է իրականացված ուսումնասիրությունների արդյունքում, գրում է fithacker.ru–ն։
Բժշկական հսկողության տակ իրականացվել են փորձարկումներ, որոնք հիվանդների մոտ հանգեցրել են մոտ 20 րոպե տևողությամբ կլինիկական մահվան, այնուհետև նրանց կրկին վերակենդանացրել են։
Ուսումնասիրությունները տևել են 4 տարի, մասնակցել է 944 կամավոր։
Գիտափորձերի ընթացքում հիմնականում կիրառվել են ադրենալին և դիմեթիլտրիպտամին, որոնք թույլ են տալիս օրգանիզմին վերապրել կլինիկական մահ և կրկին վերակենդանանալ առանց առողջությանը վնաս հասցնելու։
Ուսումնասիրությունն անցկացվել է բժիշկ Բերտոլդ Ակերմանի և նրա թիմի ղեկավարությամբ, որն ուշադիր հետևում էր գիտափորձի ընթացքին և գրանցում կամավորների բոլոր վկայությունները։
Արդյունքները ցույց են տվել, որ բոլոր կամավորները ունեցել են կլինիկական մահվան մասին հիշողություններ, որոնց մեծ մասը շատ նման են, սակայն եղել են որոշ տարբերություններ։
Կամավորներից շատերը զգացել են, թե ինչպես են կարծես «պոկվում» սեփական մարմնից, թեթևանում, հանգստանում։ Նրանք զգացել են նաև անվտանգություն, ջերմություն, ինչպես նաև վառ լույսի առկայություն։
Բժիշկների խումբը նաև ավելացնում է, որ նրանք շատ լավ իրազեկված են այդ գիտափորձի նկատմամբ մարդկանց արձագանքի մասին, ինչպես նաև այն փաստի մասին, թե ինչպիսի ազդեցություն կարող է ունենալ գիտափորձը մարդկանց մեծամասնության վրա, հատկապես երբ նրանք նշել են, որ կրոնական հավատալիքները որևէ ազդեցություն չեն ունեցել կամավորների զգացողությունների վրա գիտափորձի ժամանակ։
Հարկ է նշել, որ գիտափորձի մասնակիցները եղել են տարբեր կրոնի տեր մարդիկ` քրիստոնյաներ, մուսուլմաններ, հուդայականներ, հնդուիստներ, աթեիստներ։
Նախկինում մահվանը մոտիկ բոլոր զգացողությունները վերագրում էին հալյուցինացիաներին, սակայն բժիշկ Ակերմանն ու նրա թիմը նոր լույս սփռեցին այդ հարցի վրա։ Նրանք ապացուցում են, որ գոյություն ունի հանդերձյալ կյանք բանականության և մարմնի միջև առկա երկվության տեսքով։
«Գիտեմ, որ մեր արդյունքները կարող են խախտել շատերի կարծիքն ու դավանանքը։ Սակայն մենք պատասխան տվեցինք մարդկության պատմության ամենամեծ հարցերից մեկին, այնպես որ հուսով եմ, որ այդ մարդիկ կներեն մեզ։ Այո, մահից հետո կյանք կա, և, կարծես, դա վերաբերում է բոլորին», – նշել է բժիշկ Ակերմանը։ Դիտեք նաև այս տեսանյութը
աղբյուր՝ newsarmenia.am
Այդ օրը ես համոզված էի, որ մարդ եմ սպանել…
Բժշկի դարձի ուղին
Ազգությամբ սերբ բժիշկ-մանկաբարձ Ստոյան Ադաշևիչը, որն իր կյանքում կատարել է 48 հազար արհեստական վիժեցում (աբորտ), դարձել է արհեստական վիժեցումների դեմ պայքարի կազմակերպիչը Սերբիայում:
Ադաշևիչը նշում է երկու պատճառ, որոնք օգնեցին իրեն դառնալ կյանքի պաշտպան. ոչ սովորական երազների շարքը և բավական սարսափելի ու տարօրինակ մի ապրում, որն ունեցել է մի օր՝ կատարելով թվացյալ սովորական մի «վիրահատություն»: Այս ամենի մասին նա գրում է իր «Առաջին ժամը» վավերագրական գրքում:
«Երեք ամսական պտուղն արդեն լիովին ձևավորված է, նա ձեռքերի ու ոտքերի վրա ունի մատներ: Նրա օրգանիզմի բոլոր օրգաններն ու համակարգերը զարգացած են: Երեխան ունի մատնահետքեր, շնչում է ամնիոտիկ հեղուկով՝ մոր արգանդում պատրաստվելով կյանքի:
....Դա ինձ համար պետք է լիներ մի սովորական վիրահատություն: Երեխան 3-4 ամսական էր… Վիրահատության կեսին, երբ կարծում էի, թե տեսնելու եմ ընդամենը ոսկորների մասնիկներ, ձեռքումս տեսա մարդկային սիրտ, որը սեղմվում և լայնանում էր ու բաբախում, բաբախում, բաբախում… Ես կարծում էի, որ կխելագարվեմ: Նայում էի այդ սրտի տրոփյունին, որ գնալով մարում էր ավելի ու ավելի, մինչև որ դադարեց: Այդ օրը ես համոզված էի, որ մարդ եմ սպանել…
Մեզ սովորեցրել էին, որ կյանքն սկսվում է երեխայի առաջին ճիչով, իսկ մինչ այդ պահը մարդկային արարածը նման է կնոջ մարմնում մի սովորական օրգանի, այն նման է կույր աղիքի, և կնոջ մարմնից դրա հեռացումը սպանություն չէ:
Սովորեցրել էին, որ միայն առաջին ճիչն արձակած երեխան կարող է սպանվել, և եթե նա առաջին ճիչը չի արձակել, ապա խոսք չկա սպանության մասին: Ահա թե ինչու, երբ մենք արհեստական վիժեցումներ էինք իրականացնում հղիության արդեն մեծ ժամկետներում, մոր անգանդից հանելուն պես երեխային գլխով ընկղմում էինք ջրի մեջ: Երեխան օդի փոխարեն ջուր էր հավաքում թոքերի մեջ և չէր ճչում: Եվ այդպիսով, դա այլևս սպանություն չէր համարվում: Սարսափելի է, բայց այդպիսին էր մեր մտածողությունը…»:
Այդպիսով, դեռ չծնված երեխայի կյանքը արհեստականորեն դադարեցնելն ու սպանելը բարոյապես «թույլատրելի էր»: Ե՛վ մեկը, և՛ մյուսը «օրինական էր»: Ադաշևիչն ասում է, որ արհեստական վիժեցումների ու հղիության ընդհատման ընդունելիության վերաբերյալ իր կասկածները հաստատվում են մի երազից հետո:
Երազում նա կանգնած է լինում մի գեղեցիկ դաշտում, որը լի էր երեխաներով ու երիտասարդներով. նրանք խաղում էին, ծիծաղում, բայց հենց որ իրեն էին տեսնում, վախեցած հեռու էին փախչում: Եվ մի սև ու սպիտակ հագուստով մարդ լուռ նրան էր նայում:
«Երազը կրկնվում էր ամեն օր, և ես սառը քրտինքը ճակատիս արթնանում էի: Մի գիշեր, երբ երազը կրկնվեց, ես հարցրի այդ մարդուն.
-Ովքե՞ր են այս երեխաները:
-Դրանք այն երեխաներն են, որոնց դու սպանել ես արհեստական վիժեցում անելով և հղիություններն ընդհատելով,- պատասխանեց ինձ նա»:
Այս դեպքերից հետո Ադաշևիչը դիմում է հիվանդանոցի տնօրինությանն ու ասում, որ այլևս արհեստական վիժեցումներ չի կատարելու: Եվ կյանքի պաշտպան դառնալը մեծ գին է ունենում նրա համար:
«Նրանք կրկնակի կրճատեցին իմ աշխատավարձը, աղջկաս հեռացրին աշխատանքից, իսկ իմ որդուն թույլ չտվեցին համալսարան ընդունվել»:
Այդ ժամանակից սկսած՝ Ադաշևիչը շատ ջանքեր է թափել մարդկանց սրտերն ու մտածելակերպը փոխելու համար: Նա Սերբիայի հեռուստատեսությունում սկիզբ է դրել կյանքի պաշտպանությանն ուղղված վավերագրական հաղորդաշարին: Նրա դարձի ճանապարհը սարսափելի էր, բայց օրինակ՝ շատերի համար: Որքան էլ տարօրինակ է, ինքը՝ Ադաշևիչը, իր կյանքով պարտական է մեկ այլ բժշկի, որն արհեստական վիժեցում կատարելիս սխալ էր թույլ տվել:
Հիմա նա գիտի, թե ինչ ասի այս աշխարհին արհեստական վիժեցումների մասին: Դիտեք նաև այս տեսանյութը
Բարի լուր
Եթե թույլ տայի, որ ավարտեիր...
Մի փոքրիկ տղա ծովափին խաղում էր. իր փոքրիկ թաթիկներով ավազից դղյակ էր շինում: Հանկարծ փոքրիկի հայրը նրան բռնեց և գրկած սկսեց վազել: Տղան ճչում էր. «Դղյա՜կս, ես դղյա՜կ եմ ուզում շինել»: Հայրը ուշադրություն չէր դարձնում: Ի վերջո նա փոքրիկին ապահով մի տեղ իջացրեց և ցույց տվեց նրան, թե ինչպես էր ծովի ալիքը ծածկել փոքրիկի դղյակը:
«Եթե թույլ տայի, որ ավազե դղյակդ ավարտեիր, դու հիմա արդեն խեղդված էիր լինելու»:
Մենք միշտ տարբեր զբաղմունքներով զբաղված ենք. շինելու և վաստակելու, սովորելու և այլն: Սակայն երբ կիսատ է մնում մեր ծրագրերն ու գործերը կամ չի հաջողվում և փլուզվում են մեր շինածները, սկսում ենք տրտնջալ և բղավել այդ փոքրիկի նման: Բայց Աստված տեսնում է ամեն ինչ, Նա տեսում է մեզ մոտեցող վտանգը և փրկում է մեզ անտեսանելի վտանգներից: Նա չի հարցնում քեզանից, թե ինչպես փրկի քեզ: Տերը ունի Ի՛ր մոտեցումները:
Նա սիրող Հայրն է, որ մեր ամեն քայլին հետևում է ամենայն ուշադրությամբ: Երբ մենք ինքնամոռաց սկսում ենք այդ փոքրիկի պես շինել մեր ապագան, չենք զգում, որ գնալով հեռանում ենք Աստծուց և մեզ հետապնդում է մահվան վտանգը: Եթե քեզ հետ պատահել է այդպիսի պատահական դեպքեր, ապա իմացիր, որ Աստված քեզ ոչ թե չի սիրում, որ այդպես պատահեց քեզ հետ, այլ ընդհակառակը, դու Նրա համար շատ թանկ ես և Նրա ուշադրության կենտրոնում ես:
Որդյակս, մի անարգիր Տիրոջ խրատը, եւ Նրա հանդիմանությունից մի ձանձրանար. Որովհետեւ Տերը որին որ սիրում է՝ հանդիմանում է, եւ ինչպես մեկ հայր որ իր որդիին սիրում է։ Առակաց 3:11-12
Եվ վերջապես. դու ի՞նչ ես կառուցում, ի՞նչ ծրագրեր ես կազմել քո ապագայի համար, բե՛ր Աստծո առջև, որ Նա՛ իրագործի: