Առաջին հեռագրամեքենան

   Հեռագրամեքենա ստեղծելու ուղղությամբ աշխատելիս Սեմուել Մորզեն փորձարկումների վրա ծախսեց իր վերջին կոպեկները: Գումարը վերջացել էր, բայց գործը դեռ ավարտված չէր: Գյուտարարի երազանքներն արդեն փլուզման եզրին էին… Ավելին` նրան սպառնում էր սովամահությունը: Այդ ժամանակ նա ծնկի եկավ և շշնջաց. «Աստվա՜ծ իմ, ես չգիտեմ, թե ինչ կբերի վաղվա օրը, բայց ես հավատում եմ, որ Դու ինձ կօգնես»:
   Հաջորդ առավոտյան փոստատարը թակեց դուռն ու ծանուցագիր տվեց նրան, որտեղ գրված էր.
«Ձեր դիմումը հետաքրքրեց Կոնգրեսին: Կոնգրեսը որոշել է պետական միջոցներից երեսուն հազար դոլար հատկացնել, որպեսզի Դուք հաջողությամբ ավարտեք Ձեր գործը»:
Ծանուցագիրն ուղարկված էր Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների Արտոնագրման բաժնից, ուր մի ժամանակ Մորզեն հայց էր ներկայացրել իր գյուտի վերաբերյալ:
Եվ ահա եկավ 1844 թվականի մայիսի 24-ը, երբ աշխատանքն ավարտված էր, և ամեն բան պատրաստ էր էլեկտրական լարերի միջոցով առաջին հեռագիրն ուղարկելու համար:
Հեռագրի տեքստը Սեմուել Մորզեն կազմեց Արտոնագրման բաժնի պետի աղջկա՝ Աննա Էլզվորտի հետ: Տեքստը պարունակում էր ընդամենը չորս բառ.
«Հրաշալի են գործերդ, Տե՛ր»:
Այսպիսին էր աշխարհի առաջին հեռագիրը:

«Դեռ քսան տարի էլ պիտի խմեմ ու կյանք վայելեմ»

   Տարիներ առաջ կար բոլորի կողմից հարգված մի գործատեր: Նա վայելում էր հարուստ ու անհոգ կյանք: Ուր էլ որ հայտնվեր, մեծ հարգանքով էին ընդունում նրան: Առատաձեռն լինելու շնորհիվ շատ բարեկամներ ուներ: Եվ ո՛չ միայն բարեկամներ: Ուներ կին, զավակներ, հարմարավետ բնակարան, սակայն միշտ ուշ էր վերադառնում տուն,և որպես կանոն` միշտ հարբած: Կնոջ համար անտանելի էր ամուսնու այս վիճակը, ուստի, երբ ամուսինը տուն էր գալիս, միշտ փակվում էր սենյակում:
   Մի այդպիսի հավաքույթում էր. Նա զվարթ էր և բարձր տրամադրության մեջ: Քիչ առաջ բարեկամներն իրեն գովաբանեցին: «Դեռ քսան տարի էլ պիտի խմեմ ու կյանք վայելեմ»: Բարեկամներն կրկին նրա «կենացը» խմեցին: Առավոտյան, երբ տուն վերադարձավ, հրամայեց, որ իրեն ուտելիք բերեն: Առաջին պատառը հազիվ էր բերանը դրել, երբ շնչահեղձ վայր ընկավ ու մահացավ: Մսի ու հացի պատառը, շնչափող գնալով, խեղդել էր նրան:
   «Քսան տարի»`ինքն ասաց, մինչդեռ Աստված ասել է. «Այս գիշեր»: Ինչպիսի կյանքով էլ որ ապրելու լինես, միևնույն է, կյանքդ շատ հանկարծակի կարող է կանգ առնել:
   Հիսուս Քրիստոսի միջոցով մեղքերի թողություն ստացե՞լ ես: Մտածիր ա՛յս մասին, քանի դեռ ուշ չէ:

Ես անկարող եմ վաճառել ժամանակը

   Անգլիայի մի բանկիր ծանր հիվանդ էր: Բժշկական զննումից պարզվում է, որ նրան մնացել են հաշված ժամեր: Հիվանդը թախանձագին խնդրում է` երկարաձգել իր կյանքը թեկուզ 3 օրով, և բժշկին առաջարկում է 10.000 ֆունտ ստեռլինգ: Բժիշկը կտրականապես տարուբերում է գլուխը և ասում. «Ոչինչ անել չեմ կարող: Ես անկարող եմ վաճառել ժամանակը»: Անմխիթար հիվանդի և անկարող բժշկի միջև տեղի ունեցած այս զրույցից հետևում է, որ անկարող է մարդը` հաղթել երկրային մահվանը: Որքան ծանր է մտածել այս մասին. մարդը դեռ շատ անելիք ունի, իսկ կյանքը երկարաձգել չի կարող:
   Այո՛, կիսատ թողած շատ գործեր ունենք, մութ ու խավար կողմեր մեր կյանքում, որոնք դեռ չենք լուծել, բայց ահա մոտենում է մահը: Դու էլ գիտես, որ այն անխուսափելի է, բայց հիշիր՛, մահից հետո գոյություն ունի հավիտենական կյանք:
   Ուստի` դարձի եկ, լսիր՛ Աստծո կանչը, ճաշակի՛ր Նրա քաղցրությունն ու շնորհները, և մեղքերդ կներվեն: Բոլոր գործերդ Տերը կհարթի:
   Մի’ հետաձգիր այս առիթը, կգա և քո՛ կյանքի ավարտը , և այդ ժամ էլ ո՛չ ոք չի կարողանա այս երկրի վրա երկարացնել կյանքիդ օրերը: