Վահան Տերյան

Պետք է համառ դեռ կիզեն,
Պետք է մաշեն՝ որպես խունկ,
Սիրտը մեր վիշտ ու երկունք-
Խոր է խորհուրդն ու վսեմ…

Պետք է տոկալ ու գթալ,
Պետք է այրվել ու սիրել
Եվ աննկուն համբերել,
Պետք է անվերջ հավատալ…

Նա թևերով հրավառ,
Նա զորքերով լուսեղեն
Գուցե գալիս է արդեն
Դեպի երկիրն իմ խավար:

Սի՛րտ, հավատա, որ լուսե
Վառ է մի նոր Բեթղեհեմ-
Գուցե պարզված են արդեն,
Բաց են թևերը բոցե…

Նա պիտի գա լուսեղեն,
Նա պիտի գա հրավառ-
Դեպի երկիրն իմ խավար.-
Խոր է խորհուրդն ու վսեմ...

Սմիթ Վիգլսվորթ (հատված)

   Մարդիկ մտածում են, որ մեռելների հարություն առնելը բոլոր հրաշքներից ամենամեծն է: Սակայն Ագրիպպա արքային դիմելով՝ Պողոս առաքյալն ասաց. «Ի՞նչ, չհավատալու՞ բան է թվում ձեզ, որ Աստված մեռելներին հարություն է տալիս» (Գործք.26:8): Վիգլսվորթի սպասավորության մեջ ևս մեռելների հարության տասնչորս դեպք գիտեմ: Երբեմն նա աղոթում էր, բայց ավելի հաճախ Խոսքն էր խոսում: Ահա նկարագրեմ մեռելների հարության երկու դեպք:

   Վիգլսվորթն այցելեց մի տուն, որտեղ ընտանիքը սուգի մեջ էր հնգամյա փոքրիկ տղայի կորստյան պատճառով: Այն օրերին մահացած մարդուն չէին ընդունում թաղման տուն, ինչպես որ հիմա է արվում. սովորությունն այն էր, որ մարմինը պահում էին տանը, ուր այցելում էին բարեկամները՝ վերջին անգամ հարգանքի տուրքը մատուցելու և ցավկցություն հայտնելու:

   Վիգլսվորթը կանգնել ու նայում էր դագաղի մեջ պառկած տղային այն պահին, երբ հայրը ծածկոցն էր վերցնում մահացածի դեմքից: Արցունքները հոսեցին Վիգլսվորթի այտերով, երբ նա, ի դեմս անմեղ դեռատի զոհի մահվան, տեսավ մեղքի կործանիչ գործը: Նա հորը խնդրեց՝ իրեն թողնել սենյակում: Հոր ետևից փակեց դուռը, ապա տղայի անշունչ մարմինը դուրս բերեց դագաղից ու հենեց սենյակի անկյունին: Վիգլսվորթը Տեր Հիսուսի անվամբ խոսեց մահվանն ու հրամայեց թողնել իր զոհին: Սքանչելի հրաշք կատարվեց, մանուկը վերադարձավ կյանքին: Երբ    Վիգլսվորթը տղայի մարմինը դուրս էր բերում դագաղից, արդյունքի վրա նա չէր կասկածում:

Մի այլ անգամ իմ մի թանկագին բարեկամը, որը եկեղեցու հովիվ էր Անգլիայում և Վիգլսվորթի մտերիմն էր, պատմեց ինձ այն մասին, թե ինչպես իրենց մոտ մի մարդ էր մահացել: Վիգլսվորթին կանչել էին այնտեղ: Երբ Վիգլսվորթը աղոթել էր, մարդը մեռած տեղից հարություն էր առել: Բայց կյանքի վեռադառնալուց հետո էլ նա տառապում էր հիվանդությամբ, որը կարող էր սպանել նրան: Վիգլսվորթն ընտանիքի անդամներին ասաց, որ եթե նրանք դարձի չգան և ընտանիքում չվերականգնեն ճիշտ հարաբերություններ՝ մարդը նորից կմեռնի: Եվ արդյունքում ընտանիքը դարձի եկավ: Վիգլսվորթն աղոթեց նրա համար, և Տերը բժշկեց այդ մարդուն, որն ապրեց ևս երեսուն տարի:

Աղոթք

   Աղոթքի միջոցով մենք երկիր վրա վերապրում ենք երկինքը, իսկ դա մեր կյանքի հրաշքներից մեծագույնն է:

   Աղոթքի միջոցով մենք տեսնում ենք մեղավորի փրկությունը, իսկ դա եկեղեցու բոլոր հրաշքներից մեծագույնն է:

Աղոթքի միջոցով մենք Աստծո թագավորությունը հաստատում ենք երկրի վրա, իսկ դա տիեզերքի բոլոր հրաշքներից մեծագույնն է:

***

   Միայն Տիրոջ նկատմամբ ունեցած մեր փափագն ու աղոթքն է մեր սրտերում տեղ պատրաստում Աստծո համար: Աստված մեզ հոգևոր պարգևներ կտա այն ժամանակ, երբ տեսնի մեր աղոթքի կյանքը: Մենք միայն այն ժամանակ կարող ենք հասկանալ հոգևոր ճշմարտությունները, երբ աղոթքի միջոցով մտնենք հոգևոր աշխարհի մեջ:

-ՍԱԴՀՈՒ ՍՈՒՆԴԱՐ ՍԻՆԳՀ-

Ձուկը աղի չէ...

   Հայտնի է, որ ծովի ձկներն ապրում են աղի ջրում: Բայց ձկները աղիություն չեն տալիս այն ջրին, որի մեջ եփվում են: Այդպես է նաև մեր՝ քրիստոնյաներիս դեպքում: Թեև ապրում ենք աշխարհում, բայց աշխարհը չունենք մեր սրտերում: Աղոթքի կյանք վարող մարդը թեև ապրում է մեղքով լցված աշխարհում, մեղավոր ցանկություններով լցված մարդկանց կողքին, բայց մեղք չի գործում, որովհետև ազատված է մեղքի իշխանությունից: Սուրբ Հոգու օգնությամբ կարդալու և աղոթելու շնորհիվ է քրիստոնյան անմեղ մնում այս մեղավոր աշխրահում:

-ՍԱԴՀՈՒ ՍՈՒՆԴԱՐ ՍԻՆԳՀ-

Եփրեմ Ասորի. Երանիներ

Եփրեմ Ասորի
Ծնվել է, հավանաբար, չորրորդ դարի սկզբներին, Մծբինում` Միջագետքի հյուսիս-արևելյան մասի գլխավոր քաղաքում կամ նրա մերձակայքում:

Աղոթք

Ա

Տե՛ս, Տե՛ր, իմ տառապանքները և բազմամեղ հոգուս ցավերը, դարձի՛ր, ների՛ր և դեպի Քե՛զ առաջնորդիր, ինչպես որ ասացիր. «Դարձե՛ք դեպի Ինձ, և Ես կդառնամ դեպի ձեզ»:

Բ

Ողորմի՛ր ինձ` լքվածիս, օգնի՛ր եղկելիիս, ճառագայթի՛ր խավարյալիս, առաջնորդի՛ր մոլորյալիս, որ լի եմ մեղքերով ու անթիվ հանցանքներով և տարուբերվելով ծփում եմ անօրենության հորձանուտում:

Նշանավոր մարդկանց վերջին խոսքերը

Վոլտեր, հայտնի ծաղրող
«Սարսափելի վախճան ունեցավ նա: Անգամ եթե ողջ Եվրոպայի փողերն էլ տային, չէի ցանկանա տեսնել անհավատի մահը. նա ամբողջ գիշեր թողություն էր աղերսում»,- պատմում է բուժքույրը:
***
Դավիթ Խյում, աթեիստ
Աղաղակում էր. «Ես բոցերի մեջ եմ»: Նրա հուսալքությունն անտանելի էր:
***
Թոմաս Հոբս
«Ես կանգնած եմ խավարն ընկնելու սարսափելի թռիչքի առաջ»:
***
Լենին
Մահացավ մթագնած ուղեղով: Նա ներողություն էր խնդրում իր մեղքերի համար անգամ սեղաններից ու աթոռներից:
***
Չերչիլ
«Ի՜նչ անխելք եմ եղել»:
***
Նապոլեոն կայսր
Նրան բուժող բժիշկը գրել է. «Կայսրը մեռավ մենակության մեջ և բոլորից լքված: Նրա մահվան պայքարը սարսափելի էր»:

Բարի լուր

Նկարապաշտություն

   «Աստուած Հոգի է, եւ նրա երկրպագուները պէտք է հոգով եւ ճշմարտութեամբ երկրպագեն»։ Հովհան. 4:24

   Այս նկարները մարդկանց պատկերացումներից ստեղծված պատկերներ են, որոնք մարդիկ համարում են Հիսուսի նկարը:

   Հիսուսի իրական դեմքը, արտաքինը, հայացքը ոչ ոք չի կարող ներկայացնել մեզ: Այն ժամանակ Հիսուսը շատերին երևաց, բայց մենք չենք տեսել ու նայելով այս պատկերները համարում ենք, թե այն Հիսուսի պատկերն է: Սակայն ուշադրություն դարձրեք, որ այս նկարները, որ մարդիկ համարում են Հիսուսի պատկերը, ինչքան շատ են ու մեկը մյուսից տարբեր: Ամեն մեկի պատկերացրածով նկարած նկարները ուղակի կարող ենք որպես խորհրդապատկեր ընդունելով համարենք Հիսուսի պատկերը (սակայն լավ կլինի դա էլ չլինի), բայց ցավոք սրտի շատերը այս նկարներին են հավատում և համարելով սուրբ, աղոթում և երկրպագում են դրանց, թեև Աստված պատվիրել է մեզ այս կարևոր կետը․

  Բացի ինձանից ուրիշ աստուածներ չունենաս։ Քեզ համար կուռք չշինես, եւ ոչ վերը երկնքում՝ կամ ցածը երկրի վրա՝ կամ երկրի տակի ջրերումը եղած բաների մէկ նմանությունը. Նրանց երկրպագություն չանես, եւ նրանց չպաշտես. Որովհետեւ ես քո Եհովայ Աստուածը նախանձոտ Աստուած եմ, որ կհատուցանեմ հայրերի անօրենությունը որդիների վրա՝ մինչեւ նրանց երրորդ ու չորրորդ ազգը որ ատում են ինձ։ Եւ կողորմեմ նորանց մինչեւ հազար ազգը, որ սիրում են ինձ եւ իմ պատուիրանքները պահում։ Ելից 20։3-6

   Հիսուսն ասաց. «Բայց կգա ժամանակ, եւ արդէն իսկ եկել է, երբ ճշմարիտ երկրպագուները կերկրպագեն Հորը հոգով եւ ճշմարտութեամբ, քանի որ Հայրն էլ իրեն այդպիսի երկրպագուներ է ուզում։ Աստուած Հոգի է, եւ Նրա երկրպագուները պէտք է հոգով եւ ճշմարտութեամբ երկրպագեն» (Հովհան. 4:23,24): Մենք հոգին չենք տեսնում, բայց զգում ենք:

   Ինչպես Իսրայելացիները Եգիպտոսից դուրս գալուց հետո, ոսկե հորթ ձուլեցին՝ համարելով աստված, այնպես էլ հիմա, մոլորված լինելով, շատերը նայում են նկարներին և համարում են աստված: 

   Սակայն տեսնենք, թե ինչ է ասում Հիսուսի առաքյալ Պողոսը հեթանոսներին. «Ուրեմն այսուհետեւ մենք ոչ ոքին չգիտենք՝ մարմնի կողմանէ. Եւ թէեւ Քրիստոսին էլ գիտէինք մարմնի կողմանէ, այլ հիմա այլ եւս չգիտենք։ » (Բ Կորնթ 5:16):

   Հիսուսին տեսել ու նկարագրել է Հովհաննեսը իր Հայտնության թղթում (Հայտնություն 1:13-16):

Կրկին կարդացեք Պողոս առաքյալի Բ Կորնթացիս 5 գլխի 16 համարը: Նաև կարդացեք Կողոսացիս 3:1-4 և Եբրայեցիս 11:

Եվ վերջում Հովհաննես առաքեալի խոսքը. «Որդեակնե՛ր, հեռո՛ւ պահեցէք դուք ձեզ կռապաշտութիւնից» (Ա Հովհ. 5:21)։

Մի՛ ուշացիր

   Եվ մինչ Պողոսը խոսում էր արդարության, ժուժկալության եւ գալիք դատաստանի մասին, Ֆելիքսը, զարհուրած, ասաց. «Դու առայժմ գնա՛. երբ ժամանակ ունենամ, քեզ կկանչեմ»։ (Գործք առ. 24:25)

   Ամեն ոք չէ, որ ցանկանում է լսել արդարության և ժուժկալության, առավել ևս՝ գալիք դատաստանի մասին: Մարդիկ վախենում են իրենց խիղճն արթանացնել, վախենում են անցյալի մեղքերը հիշել: Սակայն մոռանում են, որ բոլոր անարդարների համար Աստծո գալիք դատաստանը պատժի միջոց է լինելու:

   Այդ մասին է հիշեցնում Ֆելիքսին Պողոսը, բայց նա ասաց. «Դու առայժմ գնա»: Ցանկանում էր սպասել ավելի պատեհ առիթի, բայց այդպես էլ երկրորդ առիթ չունեցավ, որովհետև նրան շուտով ազատեցին պաշտոնից:

   Քեզ համար էլ է գալու օրը, երբ հարց է տրվելու, թե՝ «ինչպիսի՞ն է քո դիրքորոշումը Հիսուսի հանդեպ»: Եվ այդ առիթը հնարավոր է, որ քեզ տրվի վերջին անգամ: Եթե հետաձգես որոշումդ, հետո շատ ուշ կլինի: Շատերին թվում է, թե մահվան վերջին պահին էլ ընտրության առիթ կունենա: Սոսկալի թյուրիմացություն:

Չգիտենք, թե երբ է հասնելու մահը, չգիտենք, թե ինչպիսի մահով ենք մեռնելու:

Աստծո այս ազդարարությունը թող զգուշացնի մեզ: Այսօ՛ր է ապաշխարելու առիթը՝ վերստին դառնալու Հիսուսին:

Վերջին ժամանակները

   Սիրելի ընթերցողներ, այս ժամանակներին նայելով և Հիսուսի Խոսքի հետ համեմատելով հասկանում ենք , որ «Մոտ է արդեն, դռներին է» (Մարկոս 13:29): Շատերը ասում են, աշխարհի վերջ չի լինի, սակայն ուշադրություն դարձնենք Աստվածաշունչի խոսքերին, որ կատարյալ ճշմարտությունն է, և կատարվել է նրանում գրված մարգարեություններից շատ-շատերը: Սուրբ Գրիքը՝ Աստվածաշունչը մեզ տեղեկացնում է այն մասին, որ վերջին ժամանակները պիտի նմանվի Նոյի օրերին:
   Հիսուսն ասաց. «Եւ ինչպէս Նոյի օրերն էին, այնպէս պիտի լինի մարդու Որդու գալստեանը. որովհետեւ, ինչպէս որ ջրհեղեղից առաջ եղած օրերն էին, երբ ուտում էին եւ խմում, կին էին առնում ու մարդու էին գնում, մինչեւ այն օրը, երբ Նոյը տապանը մտաւ, ու նրանք բան չիմացան մինչեւ որ ջրհեղեղը եկաւ ու վերցրեց տարաւ բոլորին, այնպէս պիտի լինի մարդու Որդու գալստեանն էլ»: Մի՞ թե վրջին ժամանակները չեն, այս մասին վկայում է ներկայիս աշխարհը: Ամեն օր այս մասին է խոսում ողջ աշխարհը: Մի փոքր ուշադրություն դարձրեք, և կտեսնեք աշխարհում կատարվելիքը:
   Հիսուսը Մատթեոս 24, Մարկոս 13, Ղուկաս 21 գլուխներում ասաց թե ինչ պիտի լինի վերջին ժամանակներում, մենք ինպե՞ս հանգիստ նստենք: (Կարդանք՝ Ա Թեսաղոնիկե 5:1-6):
Եկեք տեսնենք, թե ինչ է ասում Պետրոսը, իր թղթերում: Բ Պետրոս 3:10 «Բայց Տիրոջ օրը պիտի գա ինչպես մի գող, երբ երկինքը պիտի անցնի չքանա շառաչյունով, եւ տարերքը, հրով կիզուած, պիտի լուծվի, եւ երկիրն ու ինչ գործեր, որ կան նրա վրա, հայտնի պիտի լինեն»։
   Իսկ հիմա մեր անելիքը. Պետրոսի նույն թղթում կարդանք հետևյալ խոսքերը. «Եւ քանի որ այս ամէնն այսպէս պիտի լուծվի, ուրեմն ինչպիսի՜ մարդիկ պէտք է լինէք դուք. սուրբ վարմունքով եւ աստուածապաշտ ընթացքով՝ սպասելով եւ հասնել ջանալով Տիրոջ օրվա գալստեան, երբ հրավառ երկինքը պիտի չքանա, եւ տարերքը հրկիզուելով պիտի հալվի։ Բայց մենք, Աստծու խոստման համաձայն, աչքներս հառած սպասում ենք նոր երկնքի եւ նոր երկրի, որոնցում արդարությունն է բնակվում։ Ուստի, սիրելինե՛ր, սպասելով այս բաներին, ջա՛նք թափեցեք, որ Նա գտնի ձեզ անբիծ եւ անարատ, խաղաղութեան մէջ»։    Եկեք արթնանանք ու սպասենք, իսկ եթե արթուն ենք, զգուշանանք:
   Իսկ նրանք, ովքեր չունեն Տեր Հիսուսին, հոգ չէ, Պետրոսի նույն թղթի, նույն գլխում, 9 խոսքից կարդանք. «Տէրը չի ուշացնի իր խոստումը, ինչպէս կարծում են ոմանք, թէ ուշացած է, այլ համբերատար է ձեր հանդէպ. քանզի չի ուզում, որ որեւէ մէկը կորստեան մատնուի, այլ ուզում է, որ ամէնքը ապաշխարեն»։
   Ապաշխարեցեք, քանի որ մոտ է Տիրոջ գալուստը:

Ժամանակ

    «Աստծուց մի գողացիր ժամանակը»,- ինձ ասաց մայրիկս: Նա դրանով ցանկանում էր ասել. որ ես անիմաստ ու անտեղի ժամանակ չանցկացնեմ: Այն ժամանակ ես չէի հասկանում մայրիկիս ասածը: Ես գիտեի, որ գողանալ կարելի է խնձոր կամ տանձ, բայց որն է ժամանակը գողանալ, չէի իմանում:

Ուշադրություն դարձրեք այս նկարին:

    Ծիծաղելի է, այդպես չէ՞: Զանգը չի կարող դաշտում թռչել: Բայց գրող՝ Յոհան Վ. Գյոթեն և նկարիչ՝ Լյուդվիգ Ռիխտերը, այս նկարում ներկայացրել են զանգը որպես խղճի խայթ, որը հետապնդում է եկեղեցի գնալ չցանկացող երեխային: Մենք պետք է միշտ պատրաստ լինենք Աստծո Խոսքը լսելու և Նրան ծառայելու համար, քանի որ մեր ժամանակը Աստծո ձեռքում է:

    Լսելով զանգի ձայնը, փոքրիկ Վիլյամը մայրիկին ասաց.

-Մայրիկ, ի՞նչ է ասում զանգը:

-Զանգը ասում է. անցավ, անցավ, անցավ հավիտյան:

-Ի՞նչը անցավ մայրիկ:

-Կրկին անցավ մեկ ժամ մեր թանկագին ժամանակից, տղաս:

-Մեկ ժա՞մ, ի՞նչ է ժամը, մայրիկ:

-Ժամը դա հրեշտակ է, որին Աստված պատվրիել է մեզ հարցնելու համար. «Ի՞նչ ես դու անում, ի՞նչ ես դու ասում, ի՞նչ ես դու մտածում այս րոպեների ընթացքում»:

-Որտե՞ղ է Աստծո հրեշտակը, նրան չեմ տեսնում:

-Նա Աստծո գահի առջև հաշվետվություն է ներկայացնում, և Ամենակարողին տեղեկացնում է ամենի մասին, թե մենք ինչ ենք մտածել, խոսել ու ինչ ենք արել անցած ժամերի ընթացքում:

-Մայրիկ, իսկ Աստված ամեն ինչ նկատո՞ւմ է:

-Այո, տղաս, նաև Աստված կարող է մեր մեղքերը Հիսուսի արյունով մաքրել, եթե Նրան խնդրենք: Դրա համար մենք կարող ենք ուրախանալ: Այդ պատճառով չպիտի ծուլանանք, այլ մեր ժամանակը պետք է օգտագործենք բարի գործերի համար, քանի որ գրված է. 

   Բայց ես քեզի՛ վստահեցայ, ո՛վ Տէր։ Ես ըսի. «Դո՛ւն ես իմ Աստուածս». Իմ ժամանակներս քու ձեռքումդ են. Սաղմոս 31:14,15

Մեր սիրտը ժամանակ է

   Մենք ժամանակի մեջ ենք, և մեզ ժամանակ է տրված: Այդ մասին վկայում և ասում է հենց մեր սիրտը: Խնդրում եմ, այս պահին ձեռքդ դիր սրտիդ. այն բաբախում է, և նայիր ժամանակին, այն գնում է: Երբ սիրտդ կանգնեց՝ քո ժամանակը վերջացավ, այլևս ժամանակ չունես:

Երբ մարդը ծնվում է, նրա համար սկսվում է ժամանակը, սակայն ինչի՞ համար, ապրելու և ստեղծելո՞ւ, չէ՞ որ ոչինչ չենք տանելու մեզ հետ, ապա ինչո՞ւ ենք մենք ապրում: Այս հարցը շատերին է անհանգստացրել:

    Մենք ծնվել ու ապրում ենք մեկ բանի համար. որ ընտրենք, թե հավիտենությունը որտեղ պիտի անցկացնենք: Ծնվելու օրվանից ժամանակը սկսում է և ժամանակ է դրվում ընտրության համար: Զարմանալի է, որ սրտի աշխատանքը համապատասխանում է վայրկյանների հետ: Սակայն միշտ հիշենք, երբ մեր սիրտը կանգնեց, մեր ժամանակը վերջանում է: Մենք ջանք չենք թափում, ու չենք աշխատեցնում մեր սիրտը, այլ անկախ մեր կամքից գիշեր ու ցերեկ այն աշխատում է: Նրան ղեկավարում է Աստված:

   Հաշտվի՛ր Աստծո հետ, քանզի Նա է մեր կյանքի ղեկավարը: Աստված մեզ ժամանակ է տվել, սակայն այդ ժամանակը մենք ինչպե՞ս ենք օգտագործում: Մենք կանգնած ենք ճակատագրական ընտրության առջև, և այդ ընտրությունը հավիտենության համար է. Դու ընտրե՞լ ես Հիսուսին: Եթե ոչ՝ մի՛ սպասիր, դու դեռ ժամանակ ունես, Հիսուսի ձեռքով ունես հաշտություն Աստծո հետ: Իսկ եթե ընտրել ես Տիրոջը, կարդա՝ Եփեսացիս 5:15-20, և Կողոսացիս 4:5,6

Ո՞րն է ավելի լավ

   Նավաբեկությունից հետո մի եվրոպացի հայտնվեց Խաղաղ օվկիանոսի հարավային մասի կղզիներից մեկում:

   Այդ կղզում բնակվում էին աբորիգենները, որոնք խելացի էին, հյուրընկալ, բացի դրանից, ընդունել էին քրիստոնեությունը: Երեկոյան աբորիգենների առաջնորդը նավաբեկությունից փրկված մարդուն ընթրիքի հրավիրեց իր խրճիթ, և ուտելիքի շուրջը նրանք սկսեցին զրուցել քաղաքակրթության օգուտի մասին: Հյուրը ոգևորված սկսեց պատմել առաջնորդին, թե ինչպիսի կատարելա-գործություններ կարելի է ներմուծել կղզի և թե ինչպես դրանք կփոխեն նրա ցեղի կյանքը:

- Միայն ձեր հավատքն է խանգարում ձեզ արագ գնալու առաջադիմությանն ընդառաջ,- վերջացնելով իր ճառը` ասաց նա:

- Դու ճիշտ ես, ընկերս, հավատքը ուժեղ ազդեցություն է ունեցել մեր կենսակերպի վրա,- ասաց առաջնորդը,- անցած ժամանակներում իմ մարդիկ չէին սկսի խոսել քեզ հետ, այլ կխորովեին քեզ ուտելու համար:

Տասը Պատվիրան

Բարի լուր ամսաթերթից

Ղուկաս 13

22 Եւ Յիսուս շրջում էր քաղաքներով ու գիւղերով եւ ուսուցանում էր: Երբ ճանապարհ էր ընկել դէպի Երուսաղէմ,

23 մէկը նրան ասաց. <<Տէ՛ր, սակաւաթի՞ւ են նրանք, որ փրկուելու են>>: 

24 Եւ նա նրանց ասաց. <<Ջանացէ՛ք մտնել նեղ դռնով. ասում եմ ձեզ, որ շատերը կ՚ուզենան մտնել, բայց չեն կարողանայ:

25 Այն բանից յետոյ, երբ տանտէրը մտնի եւ դուռը փակի, դուք, դրսում կանգնած, կը սկսէք դուռը բախել եւ ասել. <<Տէ՛ր, տէ՛ր, բա՛ց մեզ համար>>. իսկ նա պատասխանելով կ՚ասի ձեզ. <<Չգիտեմ, թէ որտեղից էք>>: 

26 Այն ժամանակ կը սկսէք ասել. <<Մենք քո առաջ կերանք եւ խմեցինք, եւ դու հրապարակներում ուսուցանեցիր>>: 

27 Եւ տանտէրը կ՚ասի. <<Ասում եմ՝ ձեզ չգիտեմ, թէ որտեղից էք. հեռացէ՛ք ինձնից դուք՝ բոլոր անիրաւ մշակներդ>>: 

28 Այնտեղ կը լինի լաց եւ ատամների կրճտում...>>

Հիսուսի խոսքերը (Մատթ 24)

29 <<Այդ օրերի նեղութիւնից անմիջապէս յետոյ, արեգակը պիտի խաւարի, եւ լուսինը իր լոյսը չպիտի տայ, եւ աստղերը երկնքից պիտի ընկնեն, ու երկնքի զօրութիւններ պիտի շարժուեն:

30 Եւ ապա երկնքի վրայ մարդու Որդու նշանը պիտի երեւայ, ու այդ ժամանակ երկրի բոլոր ազգերը լացուկոծ պիտի անեն եւ պիտի տեսնեն մարդու Որդուն, որ գալիս է երկնքի ամպերի վրայով՝ զօրութեամբ եւ բազում փառքով:

31 Եւ նա պիտի ուղարկի իր հրեշտակներին մեծ շեփորով, ու պիտի հաւաքեն նրա ընտրեալներին չորս կողմերից՝ երկնքի ծագերից մինչեւ միւս ծագերը>>: 

32 <<Թզենո՛ւց սովորեցէք առակը. որովհետեւ, երբ նրա ոստերը կակղեն, եւ տերեւը ցցուի, կ՚իմանաք, որ ամառը մօտ է:

33 Նոյնպէս եւ դուք՝ երբ այս բոլորը տեսնէք, իմացէ՛ք, թէ մօտ է Նա, դռների առաջ:

34 Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս սերունդը չպիտի անցնի, մինչեւ որ այս ամէնը կատարուի:

35 Երկինք եւ երկիր պիտի անցնեն, բայց իմ խօսքերը չպիտի անցնեն>>: 

36 <<Բայց այդ օրուայ եւ ժամուայ մասին ոչ ոք չգիտէ. ո՛չ երկնքի հրեշտակները եւ ո՛չ էլ Որդին, այլ՝ միայն Հայրը:

37 Եւ ինչպէս Նոյի օրերն էին, այնպէս պիտի լինի մարդու Որդու գալստեանը.

38 որովհետեւ, ինչպէս որ ջրհեղեղից առաջ եղած օրերն էին, - երբ ուտում էին եւ խմում, կին էին առնում ու մարդու էին գնում, մինչեւ այն օրը, երբ Նոյը տապանը մտաւ,

39 ու նրանք բան չիմացան մինչեւ որ ջրհեղեղը եկաւ ու վերցրեց տարաւ բոլորին, - այնպէս պիտի լինի մարդու Որդու գալստեանն էլ:

40 Այն ժամանակ, եթէ դաշտի մէջ երկու հոգի լինեն, մէկը պիտի վերցուի, եւ միւսը պիտի թողնուի:

41 Եւ եթէ երկու կին աղան մի երկանքի վրայ, մէկը պիտի վերցուի, եւ միւսը պիտի թողնուի:

42 Արթո՛ւն կացէք, որովհետեւ չգիտէք, թէ ո՛ր ժամին կը գայ ձեր Տէրը>>:

Սա կյանք չէ'

   Այսօր շատերն են դժգոհում միապաղաղ և հոգնեցուցիչ կյանքից, ասելով. «Սա կյանք չէ»:

Նմանները ամեն ինչից և ամենուր դժգոհ են թե՛ աշխատանքից, թե՛ ընտանիքում, և թե՛ շրջապատից: Այդ իսկ պատճառով էլ չորս բոլորից դժգոհություններ ենք լսում:

Հարգելի՛ ընթերցող, գուցե դու էլ ես դժգոհ, մտածում ես, որ այս կյանքը ապրելու կյանք չէ. գուցե ճի՞շտ ես:

Իսկ ինչպե՞ս բարելավել կյանքը: Ահա՛ Աստվածաշունչը տալիս է այդ հարցի պատասխանը` միայն Աստծո հետ հարաբերվելով կզգաք, որ կյանքն արժե ապրել: Ճշմարիտ ապաշխարության ու մեր մեղավոր լինելու գիտակցումն են միայն հնարավորություններ ստեղծում մեր կյանքի բարելավման, խաղաղության և երջանկության համար: Աստված առաջարկում է նոր կյանք, որը ապրելուց չես ձանձրանա մինջև կյանքիդ վերջ: Իսկ եթե Աստծո առաջարկած նոր կյանքը ապրես, ավարտից հետո սկսում է երանելի հավիտենությունը: Բայց նոր կյանքի համար պիտի ընդունես Աստծո հրավերը, հավատաս Հիսուսին ու անկեղծորեն աղոթքով գաս Աստծո առջև, խնդրելով ներում ու ապաշխարություն: Եվ քո ապրած նախկին կյանքը պետք է անկեղծորեն բերես Տիրոջ առջև, որպեսզի ազատվես մեղքերից և նորովի սկսես Աստծո առաջարկած նոր կյանքը:

   Այս խեղճը կանչեց, և Տերը լսեց, և իր ամեն նեղություններիցը փրկեց սրան: Տիրոջը հրեշտակը բանակ է շինում նրանից վախեցողների չորս կողմովը և փրկում նրանց: (Սաղ 34:6-7)

Եվ կանչիր ինձ նեղության օրումը. և ես կազատեմ քեզ, և դու կփառաբանես ինձ: (Սաղ 50:15)

Եթե մեկը ծարավ է

    Մեծ տոնի վերջին օրը Հիսուս կանգնած էր և աղաղակում էր` ասելով. «Եթե մեկը ծարավ է, թող ինձ մոտ գա և խմի» (Հովհ. 7:37): Շուրջ 2000 տարի առաջ ասված Հիսուսի խոսքերն այսօր ևս կենսական են ծարավ սիրտ ունեցողի համար. ով հագեցնող աղբյուր չի գտել և չի էլ կարող գտնել այս աշխարհում:

    Աստված քեզ էլ է հրավիրում, քե'զ, որ ծարավ ես ուրախության և երջանկության, խաղաղության և հույսի: Դու, որ հետամուտ եղար այս աշխարհի վայելքներին, սրտիդ խորունկ գոհացում ստացա՞ր: Այս աշխարհի իշխանը` սատանան, չի կարող գոհացում տալ և մտադիր էլ չէ:

   Հիսուսի'ն դարձիր, Նա կանչում է քեզ. «Ո'վ բոլոր ծարավներ, եկե'ք ջրերի մոտ, եթե մեկը ծարավ է, թող ինձ մոտ գա ու խմի»:

    Մի' տատանվիր բնավ, Իրե'ն դարձիր ու խաղաղություն կգտնես Իր արյան մեջ, որ Գողգոթայում հեղեց քեզ համար:

Մարդը Աստծո կարիքն ունի

   Հավատա թե` չհավատա, միևնույն է մարդն ամբողջովին կախված է Աստծուց` իրեն Արարողից: Ցավոք այսօր Աստված շատ քիչ է հետաքրքրում մարդկանց: «Աստված չկա» -ասում են շատերը, և իրենց հետ պատահող դժբախտությունները համարում են «Մարդկային ձախորդություն»:

   Իրոք, այսպիսիները խեղճեր են, որոնք իրենք իրենց են կողոպտում, զրկում Աստծո օրհնություններից, որոնք տրվում են ձրիաբար:

   Մյուս անմտությունը, որ ինքն իրեն թույլ է տալիս մարդ արարածը, Աստծո պատկերի նման պատկերներ ու կուռքեր շինելն է: Աստված ասել է. «Քեզ համար կուռք չշինես... նրանց երկրպագություն չանես և նրանց չպաշտես» (Ելից 20:4-5):

Սակայն, մարդը պետք է միշտ իր Արարչին պատվի, իր սրտի մեջ և խոսքով: Եվ Աստված նրան կօրհնի. «Ես փառավորելու եմ ինձ փառավորողներին և անարգելու` ինձ արհամարհողներին» (1 Թագ. 2:30):

Այսօ'ր է փրկության ժամանակը

   Փրկվելը շատ հեշտ է: Աստված Իր ձրի շնորհով փրկություն է տվել բոլորիս` Տեր Հիսուս Քրիստոսի միջոցով: Աստծո կողմից ամեն բան կատարվել է` մեղավորին Իր հետ հաշտեցնելու և նրան խաղաղություն ու ներում շնորհելու համար: Բայց շատերն անտարբեր են Աստծո այս շնորհի հանդեպ: Նրանք չեն կամենում ճանաչել իրենց մեղավոր վիճակը, չգիտեն, որ կործանված մեղավորներ են և կարիք ունեն փրկության:

   Մարդուն թվում է, թե իրնքը Աստծո շնորհի կարիքը չունի: Ինչո՞ւ է մարդու համար այդքան դժվար ընդունել իր հանցանքը, հակառակ այն բանի, որ Աստծո Խոսքը հստակորեն գրում է, թե ամեն մեղք գործեցինք:

   Նրանց հանդեպ, ովքեր երկյուղ չունեն Աստծուց, Աստված ստիպված է լինում առավել խիստ միջոցներ ձեռնարկել` այդպիսիներին իրենց վիճակը պարզ դարձնելու համար:

«Գործք Առաքելոց»-ում բանտապետը` այդ համառ մարդը, միայն երկրաշարժից հետո հարցրեց. «Տերե՛ր իմ, ես ին՞չ պետք է անեմ, որ փրկվեմ» (Գործք 16:30):

   Մի՛ մտածիր մյուսների նման, թե դեռ ժամանակ կա: Ո՛չ: Այսօ՛ր է փրկության ժամանակը:

Երկու վիճակ

    Գալիք աշխարհի մեջ կա երկու վիճակ` անիծյալ և օրհնյալ: Երկուսն էլ հավիտենական են: Մենք բոլորս, առանց բացառության, հավիտենության ճանապարհին ենք: Եվ եթե միայն մեկ երանելի վիճակ լիներ մահվանից հետո, ապա ապագայի մասին մտահոգվելու կարիք չէր լինի: Աստծո Խոսքը վկայում է, որ մեղավոր ննջեցյալները պիտի մատնվեն դատապարտության: Միևնույն ժամանակ, բոլոր նրանք, ովքեր փրկված են Տեր Հիսուսի միջոցով և ննջած, պիտի օրհնվեն ու երկնքում անցկացնեն իրենց հավիտենությունը:

    Որտե՞ղ է վերջանալու քո ճամփորդությունը, սիրելի՛ ընթերցող: Ո՞ւր է գնալու հոգիդ, եթե թողնես այս աշխարհը: Անշուշտ, կցանկանաս երկինք գնալ: Իհարկե, ո՞վ կցանկանա ընկնել այնտեղ, ուր որդը չի մեռնում և կրակը չի մարում:

   Բարեկա՛մ, կարդա՛ Սուրբ Գիրքը, ապաշխարի՛ր, և ճամփորդությունդ վերջ կգտնի օրհնյալ վայրում:

Պատահական մահ

   1982թ. հուլիսին հայտնի օրաթերթերից մեկում լույս տեսավ` «Թոռնիկը շանթահար` տատիկի գերեզմանի մոտ» հոդվածը:

   91 տարեկան կնոջ դագաղի վրա վերապատվելի Ե. Հյուիթը քարոզ էր ասում. «Ոչ ոք չգիտի, թե երբ է գալու իր վախճանը»: Ճիշտ այդ պահին կայծակը շանթահար արեց մեռնողի 27 տարեկան թոռանը, իսկ մյուս թոռնիկին, որը 5 տարեկան էր, և գերեզման փորողին փոխադրեցին հիվանդանոց` ստացած այրվածքների պատճառով: Մկին դեռ չէին հասցրել հողին հանձնել, երբ մահացավ մյուսը:

   Այսպիսին է մահը: Այն հարգանք չունի անցյալի հանդեպ. անհոգությամբ ավելացնում է արդեն իսկ սգացողների ցավն ու վիշտը: Մահը հաղթական մի քայլով իր հետ տարավ ոչ միայն ամենատարեցին, այլև` 27 տարեկան երիտասարդին, որն, անկասկած, չէր էլ մտածում մահվան մասին:

   Որքա'ն սարսափելի է մեռնել հանկարծակի, անակնկալ:

   Ուրեմն, որքան կարևոր է, որ պատրաստ լինես և գործերդ կարգավորես Աստծո հետ: Հավիտենություն մտնելու Աստծո հետ անհաշտ, դա նշանակում է դատապարտություն և հավիտենական կորուստ:

   Սակայն, Քրիստոսով ունեցած հաղթությամբ կարող ես գոչել. «Ու՞ր է, ո'վ մահ, քո խայթոցը, ու՞ր է, ո'վ գերեզման, քո հաղթությունը»:

Պատմաբանը Սուրբ Գրքի մասին

   19-րդ դարի գերմանացի մի պատմաբան այսպես է գրել Սուրբ Գրքի մասին. «Սուրբ Գիրքը գրքերի գիրքն է, հավիտենական կյանքի աղբյուր, աղբյուրն ուժի ու մխիթարության` այս երկիր բոլոր անբախտների ու նեղյալների համար, այն պատսպարանն ու զենքն է մաքրության: Բայց և դատապարտության գիրք է բոլոր նրանց համար, ովքեր շարունակում են մեղքի մեջ ապրել: Գիրք է, որին հավասարը չկա, գիրք, որի բովանդակությունը հոգիդ է խոցում` ինչպես աչքերն Աստծո: Նրա ճշմարտությունը գերազանցում է օրենքի բոլոր գրքերին, անբաղդատելիորեն գեղեցիկ է աշխարհի բոլոր բանաստեղծություններից: Այն նման է մայրական սիրո, որը հասնում է սրտիդ և խորունկ է այնքան, որ ամենից իմաստունն անգամ չի կարող սպառել: Այն պիտանի է տգետին և ուսյալին, քաջալերում է և մաքրում: Արևից զորավոր մի երկնային լույս է այն, հավիտենական հոգու շունչն է, որ կարոտի ուրախությունն է արթնացնում: Այն խոսք է, որ և' կապում է, և' քանդում, և' սպանում է, և' կենդանացնում»:

Կարդան'ք Սուրբ Գիրքը

   Այսօր մարդն ունի Սուրբ Գիրքը կարդալու մեծ ընտրություն, մանավանդ, քրիստոնյա երկրներում. գոհացնող թարգմանություն, լեզուների բազմազանություն:

Սակայն, շուրջ 1000 տարի առաջ, Սուրբ Գիրքը կարդալը մենաշնորհ էր համարվում. կարող էին կարդալ միայն նրանք, ովքեր տիրապետում էին հին լեզուներին: Մեծ անհրաժեշտություն կար Սուրբ Գիրքը թարգմանել բոլորին մատչելի լեզվով:

   Շատ ծանր ու դժվարին է եղել առաջին բարեփոխիչների ուղին. բանտարկություն, վտարում, նույնիսկ` մահապատիժ: Եվ սակայն, նրանք հավատով դիմակայել են հոգևորականության ճնշմանն ու դիմադրությանը` հանդուրժելով ամեն մի նախատինք:

   14-րդ դարի անգլիացի բարեփոխիչներից մեկը մի քանի ամսում լատիներենից անգլերենի թարգմանեց Սուրբ Գիրքը: Այս բանի համար, ինչպես նաև կղերականների վարքն ու բարոյական վիճակը քննադատելու համար, հոգևորականները նրան ամբաստանեցին` սխալ մեկնելով «Մատթ. 7:6» արտահայտությունը: Նրան մինջև անգամ մահով սպառնացին:

   Կրկին ու կրկին գոհություն հայտնենք Աստծուն, որ մենք կարող ենք Իր Խոսքը կարդալ մեր լեզվով, ցանկացած ժամանակ:

Խաղաղություն երկրի վրա.

   1981 թվին Բոննում մոտ 300 000 մարդ էր հավաքվել` խաղաղության համար ցույց կատարելու:

Մեկ բան հաստատ է, որ մարդու սրտում միշտ էլ կա խաղաղության փափագը: Անցիալ դարում երկու աշխարհացունց պատերազմենր եղան. տերությունների, անհատ մարդկանց կամայականությունների զոհը դարձան միլիոնավոր անմեղ մարդիկ: Մի՞թե այդպես էլ խաղաղություն չի հաստատվելու ազգերի միջև, հարց որ շատերին է մտահոգում:

   Փա'ռք Աստծո, այդ հարցին դրական պատասխան կա: Հիսուս Քրիստոսի աշխարհ գալն արդեն իսկ մեսիական խաղաղության` հազարամյա թագավորության հիմքը դրեց: Իսկ ի՞նչ ասել միջանկյալ ժամանակահատվածի մասին: Այս հարցի պատասխանը կգտնեք, երբ հավատալով Հիսուսին և խոստովանելով մեր մեղքերը` «Հաւատով արդարացուած, խաղաղութիւն ունենանք Աստծու հետ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով» (Հռոմ. 5:1):

նկարներ